12. həyatımda yediyim ilk və tək şilləyə səbəb olmuş hadisədir. bizim divizyonda ilk vaxtlar qarışan yox idi əsgərlərin namazına. sonra bu dindar əsgərlər necəsə təbliğaya başladılar. 3-4 nəfər namaz qılan var idisə, bir neçə ay sonra bu rəqəm 10-u keçdi. (ümumi 70-80 əsgər idik). bundan sonra zampalit kazarmada namaz qılmağa qadağa qoydu. amma digər zabitlər o qədər də qarışmırdı deyə, zampalit olmayan vaxtlarda qılırdılar yenə. mən kiçik çavuş idim deyə kambat şənbə günü axşam öz otağının açarını mənə verib gedirdi ki, şəxsi heyətə nəsə lazım olsa götürək. (bazar günü gəlmirdilər) tərslikdən bazar günü divizyonda cavabdeh də zampalitlər olur. həmin bazar günlərinin birində bizim batareyadakı namaz qılan əsgər məndən xahiş etdi ki, bəs kapitan filankəsovdur cavabdeh, görməsin namaz qılıram, açarı ver girim kaptyorkada qılım. mən də verdim. sən demə bunu namaz qılanda həmin zampalit otaqda tutub elə. bu da açarı qaytaranda mənə heç nə demədi. birinci gün ağır gün olur hərbidə. sıra baxışı filan yekunlaşdı, divizyon komandiri zabitləri yığdı düzülüşə, əsgərlər arxada durub gözləyirik. sən demə zampalit gedib divizyon komandirinə məruzə edib, bu da bizim kambatı pazlayıb ki, əsgərlərin məscid açıb. nəysə, bunlar düzülüşdən gəldilər, əsgərlərin yanına çatan kimi kambat dedi ki, kiçik çavuş alabama və əsgər filankəsov sıradan çıx. mən də nə baş verdiyini anlamıram. sıradan çıxan kimi gəlib hərəmizə bir dənə şillə qoydu. (həmin vaxt aramız soyuq olan gizirlərin gülüşünü heç unutmaram...) mən şillədən sonra hələ də nə baş verdiyini başa düşmürəm. sonra qayıtdı ki, bəs sənə açar verirəm, sən də burda mollaxana açmısan? beləcə dinsiz mən, namaza görə şillə yemiş oldum..