50. Bu acı hekayəni bu başlığa sadəcə oxuyan üçün maraqlı ola bilər deyə yazıram. Lənət aclıq məni pomidor yumurta bişirməyə məcbur etdi təxminən saat-yarım əvvəl . Axrıncı yediyim yeməkdən 6 saat filan keçərdi təxminən, bilmirəm bu qədər vaxt qan şəkərimin düşməsi üçün kifayətdirmi ya yox. Özümü elə gücsüz filan da hiss etmirdim əslinə qalsa, mahnı da açmışdım green day-dən(motivasiya!), pomidor yumurta edirdim. Çırpılmış yumurtalar tavadakı tomatın "öz yağına düşməyini" gözləyirdi. Bankadakı Tomatla işim bitmişdi(həmin vaxt elə sanırdım) deyə soyuducuya qoyurdum guya əlimdən sürüşdü(qan şəkəri? Halsızlıq? Şikəstlik?), tutmağa çalışdım amma alınmadı. Banka yerə düşüb Qırılıb parça-parça oldu. içindəki tomat hər yerə yayıldı. Və gülməli olan tərəfi odur ki, daha əvvəlki tomat bankasını qırmağımdan sadəcə 1 ay keçib. Özü də elə belə tomat deyil səhv anlamayın, ikisi də nənəmin öz hazırladıqlarından idi və ikisi də demək olar ki dolu(elə buna heyfim gəlir).
Son vaxtlar artıq nəsə problemim olduğunu sanıram. Heç 1 həftə keçməz impatent gitarımı yenə aşırıb qırmağımdan. #sözaltımusicdəki ən sonuncu enrtyim xaric, qalan hamısı 2 dəfə qırılmış gitarın səsi idi, sonuncu artıq 3 dəfə qırılmış gitarın səsidi. Amma artıq təcrübəliyəm, tez gedib mebel kleyi alıb yapışdırdım. Elə tomat barədə də təcrübəli idim(güləmmi, ağlayammı). Tezcə böyük şüşə parçalarını toplayıb bir sellofan torbaya yığdım, arxasınca da tomatı ovucladım eləcə tökdüm torbaya ta ki, ələ gəlməyən hissəsi qalana qədər. Sonra da müvafiq olaraq silib süpürdüm(alaram bir maşallahınızı). Asan gəlməsin sizə, mən hələ də ac idim, yumurtalar hələ də tomatın öz yağına düşməyini gözləyirdi ki, bir də gördüm tavanın altını çoxdan söndürmüşəm :d yəni azından o yanmadı tək təsəllim o(o qədər də xiyar deyiləm min şükür, allahım sənə sığınıram). Hələ gitarı qırdığım gün yenə yemək bişirmək kefim donbalmışdı guya, onda da anamın təzə aldığı qazanın qapağını qırmışam. Amına qoyum belə işin, gofundme hesabı açın mənim üçün, yığılan pulla killer tutub vurdurun məni aq.