1. şeytanı həmişə möminləri yoldan çıxaran olaraq bilmişik, əslində onun möminlər üçün ideal fürsət olduğunu düşünmədən, belə fikirləşək, hazır orucluqdu. insanlar niyə oruc tutur, təməldə acın halından anlamaq üçün, amma sən özün durduğun yerdən ac qalaraq acın halından anlaya bilməzsən, gərək çölə çıxıb əllərində yemək olan tox insanlara baxaraq özünlə mübarizə də aparmalısan. indi biz o əllərində yemək olanları şeytan yerinə qoyaq)) insanlar onları qınayırlar ki, millət oruc tutur, bunlarsa onları düşünmədən yemək yeyirlər insan içində, onlara günah yazıldığını, özlərinəsə bununla mübarizə apardığı üçün savab yazıldığını düşünürlər. bəs o yemək yeyənlər olmasa özlərinin ac qalmalarının, "savab qazanma"larının nə mənası, onlar günah qazanmasa, möminlərimiz necə savab qazansın? indi, sizcə, bu şeytanlarımıza günah yazaq, yoxsa savab?)