Əvvəla soyqırımı bir millətin, etnik Vahidin kökünün kəsilməsi məqsədilə aparılan təmizləmələrdir. Osmanlının etdiyi isə soyqırımı deyildi, çünki erməninin kökünü qırmaq istəyən onu elə yerindəcə edərdi, ora-bura sürgün həyata keçirməzdi. Ki Osmanlı imperiyasının saraydan başlayaraq alt təbəqələrə doğru getdikcə ağır bir qeyri-türk gücünün olduğunu görürük, bunların arasında rumlardan sonra bəlkə də ən böyüyü ermənilər idi. Onlara qarşı bir nifrət ola bilməzdi, olsa belə bu soyqırımı/qətliam həddinə çata bilməzdi.
illər əvvəl oxuduğum bir kitabda, adı yadımda olmasa da, bu məsələni bir roman daxilində izah edirdi. O vaxtdan etibarən hər ilin bu günü gələndə "erməni soyqırımı"nın mövcudluğunu sual altına qoyuram. Kitabda soyqırım olduğunu bildirmirdi, sadəcə bütün dünyanın sənədsiz, sübutsuz bir hadisənin üstündə ilişib qalmasına təəccüblənirdim. indi də o təəccübüm keçmiş deyil əslində. Başdan-aşağı siyasiləşdirilmiş bir oyundan ibarət olan bu hadisə nə Türkiyənin, nə də Azərbaycanın (hadisəyə doğrudan əlaqəmiz olmasa da, erməniyə bir çırtma vuran kimi özümüzü ağlaşmaların ortasında görürük) vecinə olmamalıdır. Bir əsrdən çox əvvəl baş verən bir hadisəyə görə biz təqsirləndirilməməliyik. Əgər müharibənin olması normaldırsa, əsgər ölümü normaldırsa, təhcir də normal olmalıdır, əgər panerməniçilər müharibə üçün, itirdikləri "torpaq"ları üçün alışıb yanırlarsa, Osmanlının da torpağını qorumaq üçün təhcir həyata keçirməsində haqq var deməli.
Qeyd: Ermənistanla Türkiyənin açılım həyata keçirdikləri dönəmdə Serj Sarkisyannın joe biden-ə verdiyi təlimatı təqdim etməkdə fayda var:
.
Qeyd2: Azərbaycanın məşhur "futbol diplomatiyası"nda Türkiyənin izlədiyi mövqeyə olan münasibəti də xatırlamaq lazımdır:
(youtube: 
)
)(youtube: )
)![](\"https://cdn1.iconfinder.com/data/icons/silk2/control_play.png\"){kind=icon}
)