5. Bayaq başıma gəlmiş hadisədir. 2 saatdır həyəcanlandığım və qorxduğum üçün ürəyim bulanır. Az qalsın qabağımda insan ölürdü və məsuliyyəti mənim boynuma qalırdı. Sadəcə 5 dəqiqə sürdü və o beş dəqiqə ərzində bütün keçmişi və gələcəyi yad elədim gəldim. Bütün ehtimalları nəzərdən keçirib olacaq şeyləri xəyal etdim.

Hekayə sessiyalarıma yenidən başlayıram deyəsən. Nə isə, evdə yenə normal gündür. Uşaqlar çıxıb həyətdə oynayır (deyəsən). Bizim uşaqlar da qonşunun uşaqları ilə oynayanda həmişə dava edirlər deyə evə adətən ağlayaraq gəlirlər (böyüyü ağlayır daha çox). Bu səfər də elə oldu. Böyük uşaq ağlayaraq evə gəldi və zirzəmidən drelin ucuna taxılan dəmiri götürdü. Gedib qaza tutaraq isitdi dəmiri. Uşaq həm çox əsəbidi həm də çox pis çığırır deyə nə mən söz dedim nə də evdə olan qoca xalam * mamanın xalasıdı amma xala deyirik biz də . Uşağın səsini eşitməyi belə istəmirdik. Hə bu arada uşağın 9 yaşı var balacanın isə 7. Uşaq dəmiri isitdi və getdi yenə o dava elədiyi uşağın yanına. Dedi ki, əl vur bax indi istidir ya yox? Nəysə o uşağa sonra nə elədi bilmirəm amma bir neçə dəqiqə sonra yenə uşağa əsəbləşib çığıraraq evə gəldi. Mən də həmişəki kimi bunların səsini eşitməmək üçün ağır metal mahnılarından birini açdım və qulaq asaraq onları görməzdən gəlməyə çalışdım amma bu səfər deyəsən iş ciddi idi. 7 yaşlı xalam oğlu da qorxaraq və ağlayaraq yanıma gəldi. Mən də əsəbi-əsəbi gəldim ki aranı sakitləşdirim amma vəziyyət bir az ciddi idi. Arvadın başı yaralı halda yerə sərilmişdi. Qarşımda yerə sərilmiş və başı qanayan bir insan, ətrafımda da çığıraraq bir şeylər etməyimi gözləyən iki uşaq, beynimdə də gic-gic ehtimallar və ssenarilər. Çox xaotik bir ortam idi.. Axırda arvadı yerdən qaldırmağı bacardım və divana oturtdum. Ayılanda ölmədiyi üçün elə sevindim ki.. insanların ölməsi normalda vecimə olmayan bir şeydir amma insanın ölüb də məsuliyyətinin boynunda qalması çox qorxuludur. Arvad ayılandan sonra uşaqları da həyətə qollayıb otağıma keçdim.
Sən demə böyük uşaq qışqıraraq evə gələndə xalam ona səsini kəsməsini söyləyib və uşaq yan masadakı stəkanın içindəki suyu yerə dağıdıb hikkəsindən. Arvad da uşağın yanına gəlib onu vurmaq istəyəndə yıxılıb yerə başı dəyib divara.
Normalda başıma gələn ən həyəcanlı şey tanımadığım ya da tanıyıb da yaxın olmadığım bir insanla danışmaqdır. Onun həyəcanını da death metal ya da nu metal dinləyərək sakitləşdirirəm amma az öncə baş vermiş o olayın həyəcanını o mahnılarla hələ də yatışdıra bilmədim.

Dedim bəlkə sözlüyə yazmaq bir az keçirdər həyəcanı. Uşaqlı evdə yaşamaq çətin işdir sözlük. Hələ o uşaqların üçünün də əsəb xəstəsi olması halında daha da çətindir. Bir gün rədd olub getmək diləyi ilə entrini bitirirəm