86. daimi xoşbəxtlik yoxdur ancaq daima xoşbəxt olmaq üçün səbəb tapa bilmək vardır. çox sabit bir münasibət, uğurlu karyera, keyfiyyətli sosial çevrə, sülh içərisində bir dövlət və yenilikçi bir cəmiyyət. insanlar ömürləri boyunca bunu əldə etmək üçün bunların tam əksi ilə mübarizə aparır. ən azından 40-dan sonra bunları əldə etməyə çalışır bir çox insan. danışdığım bəzi insanlar üçün çox sadə xoşbəxtlik səbəbləri var. sevdiyin insanla evlənmək deyir bir çox tanıdığım qız. wtf. ömrü boyunca bir insanla yaşamaq düşüncəsi belə kədərlənmək üçün kifayətdir. o insanı nə qədər sevdiyindən asılı olmayaraq.
uğurlu bir karyera da həmçinin xoşbəxtlik üçün bir səbəb ola bilməz. məncə egoist bir insan deyilsənsə, çox böyük cruise bir gəmidə kapitan olmaq , kiçik bir qayıqda kapitan olmaqdan daha üstün deyil. minimalist olmaq lazımdır.
indiyə qədər ətrafımda daima olan insanlar bir əlin barmaqlarını keçməyəcək şəkildədir. onlarda bəzi şeylər xaricində eyni uğur səviyyəsində olduğum insanlardı. onlarla xoşbəxtəm. nə harvardda oxuyan dostum, nə də bp-də mühəndis tanışım var. şükürlər olsun ki, bunun əksikliyini hiss etməmişəm demək olar.
bir insanla daima sabit bir münasibəti heç bir zaman bacarmamışam. daima sıxılan bir xarakterə sahibəm. əslində bundan ən çox zərər görən də daima mən olmuşam. bir insanla vidalaşdıqdan bir müddət sonra onu mütləq geri istəmək vardır. ən iyrənc hissdir. hardan bilirəm? münasibətlər yorucudur mənim üçün. ətrafımda olan insanlar bunu bildikləri üçün heç vaxt qurduğum münasibətlərin gerçəkliyinə bir müddətə qədər inanmırlar. münasibətdən 3 gün sonra artıq əvvəlki yalnız günlərim üçün darıxıram. tək olduqda daha rahat olduğumu düşünürəm və şaak. ayrılıq. ən böyük xoşbəxtliyim bəlkə də budur. münasibətlərdən uzaq qalmağım. biraz dəxlisiz entry oldu ancaq nə gözləyirdinki onsuzda my friend?