406. Universitetdə oxuyarkən 3-cü kursun atam maddi olaraq iflas etmişdi. iş yeri bağlandığından mənəvi çöküş yaşamış, yeni bir addım atmağa cəsarət etməyəcək qədər qorxaqlaşaraq içinə qapanmışdı. Bir müddət sonra pis günlər üçün yığdığı pulları öz cərrahi əməliyyatına xərclədikdən sonra tamamilə yaşından tez qocalmış, bir növ, məhvə doğru əmin addımlarla irəliləmişdi.

O zamanlar qohum-əqraba gücü çatan qədər müvəqqəti olaraq bizə yardım edirdi. Mən də dərsdən çıxıb part-time çalışırdım. Universitetin illik ödənişini ödəməli olduğumu öyrəndiyim gün vücudumda qəribə titrəmə yaşamışdım. Alnımdan süzülən tər ürəyimdəki aritmik pozuntunun şiddətlənməsinə rəvac vermiş, içimdə mənəvi tsunami dalğalarının yaranmasına səbəb olmuşdu. Hər dəfə bu pulu necə ödəyəcəyimi, habelə bunu evə hansı şəkildə deyəcəyimi düşündüyümdə özümü dünyanın ən alçaq, ən namussuz insanı kimi kirli hiss edirdim. Universitetdə ödənişli əsaslarla oxuduğuma görə özümü bağışlaya bilmirdim.

Bir təhər özümdə güc taparaq bu qara xəbəri evdəkilərə bildirmişdim ki, bəlkə "pullu qohumlar"ımın ömürlərində bircə dəfə də olsa xeyri dəyər. Nəhayət ki, üstündən həftələr keçdikdən sonra illik ödənişin heç olmasa yarısını ödəmək lüksünü mənə tanıyaraq azca da olsa həyat barədə ümidlərimi artıra bilmişdilər. Lakin məbləğ yenə də çox idi və 2 gün ərzində bunu ödəməliydim.

O gün gəlib çatmışdı və o məbləği ödəməyə müvəffəq olmuşdum. Evdən poçt vasitəsi ilə həmin məbləği artıqlamasıyla göndərmişdilər. Evdəkilərdən bu pulu necə tapdıqlarını soruşduqda dayımın Rusiyadan göndərdiyini bildirsələr də, niyəsə içimdə şübhə tumurcuqları cücərməyə başlamışdı. Yalnız..Yalnız bayramda rayona gedərkən öyrənmişdim ki, anam əlindəki son qızılları da dəyər-dəyməzə sataraq həmin məbləği mənə göndərmişdi. işin ən oğraş tərəfi, həyatın ən cındır anı da o idi ki, mənə görə qadın ağzındakı qızıl dişləri belə çıxarıb satmışdı....