28. həyatda bacardığım ən yaxşı işlərdən biri inşa yaza bilmək idi. necə basıb-bağlıyırdımsa 45 dəqiqə ərzində müəllimə özü də inana bilmirdi. heç vaxt etmədiyim yay tətili fəaliyyətlərimi, yaşamadığım xoşbəxtlikləri döşüyürdüm 40 vərəqli dəftərə. hələ ev tapşırığı kimi verəndə 1-2 uşaq üçündə yazırdım. çünki sevirdim yazmağı. danışmağıda sevirdim ancaq müəyyən vaxtlardan sonra bəzilərimizin keyfiyyətsiz bir mühitdə böyüdüyümüz üçün danışdığımız mövzularda dəyişirdi. inşalar get-gedə azalırdı. sözlərdə həmçinin. artıq yay tətilində çölə çıxırdım ancaq avaralanmaq üçün. xəyal qurmağ bacarığım zəiflədiyi üçün əvvəllər sevdiyim inşaları artıq yaza bilməz olmuşdum. doğaçlama olaraq bir şey haqqında danışmaq və yazmaq daima köməyimə çatıb. heç bilmədiyim tarix dərsini sırf onunla əlaqəli bir dövləti bilirəm deyə coğrafiyasına aparıb , ən pis nəticədə 4 alırdım. təbii ki, coğrafiyada alınan bu metod fizika-kimyada müəllimin 2-ni alnıma şəpləməsi ilə nəticələnirdi. köhnə zamanları xatırladığımda köks ötürərəm. çox darıxıram o soyuq, səs-küylü sinif üçün. ən əsasda 7-ci dərsdən çıxıb, soyuq və qaranlıq payız-qış axşamları sinif yoldaşları ilə yolyoldaşlığı etmək üçün. bəzən sevdiyin qızı belə gözlüyürdün ki, gəlib valideyni aparana qədər gözləyəsən halbu ki, onun evi 300 metr məsafədə sənin isə evə getməyin minimun 2 saat çəkirdi.
entry inşa yaza bilməyən yazardan haralara gəldi lan.