87. hər şey üçün darıxıram. xəstəlik kimidi. 1 saat əvvəl yaşadığım bir şey üçün belə pis oluram keçib getdi deyə. əsas da insanlar. bir tanışımız var idi. leyla. sarı saçlı yaşlı rus qadındı. heç kimi yoxdu. köhnə qonşumuz olub. 7-8 il əvvəl bizə gəldi 10 gün filan qaldı. salatlar düzəldirdi qəşəng. maraqlı söbətləri var idi. sora getdi. çıxdım balkondan arxasıyca baxdım metroya girənə kimi. nə yaşıdımdı nə ciddi ortaq tərəflərimiz maraqlarımız var niyə bilmirəm çox pis olmuşdum. gəldi elə bil bir iz qoydu təsir etdi getdi.
sonra x adlı bir qız dostum. çox böyük dostluğumuz olmuyub ama tez-tez görüşmüşük. yaxşı qız idi çox ağıllı idi. yaxşı söbətlər eliyirdi. birdəfə eyyub yaqubovdan dedi bir mahnı(heç eşitmədiyim) açım bilirdi çox xoşladığımı. və elə həmin gündən mənim ən sevdiyim eyyub yaqubov - əlvida cəmilə mahnısını qoşdu. və başladı ağlamağa. mahnı bitənə kimi ağladı. hal hazırda buralarda da deyil. bir şey də etmək olmur.
bu insanları tapıb keçib önünə belə qucaqlamaq gəlir adamın içində səbəbsiz yerə. hər balkondan baxanda sarı saçlı yaşlı qadın gəzir gözlərim, hər eyyub dinləyəndə o qız dostumu.
sevirəm insanların həyatıma təsir eliyib iz qoyub getməyini. düzdü o anda o qədər yaxşı gəlmir təbii. ama soradan çaxır kimi dəyərlənir. deyirsən bax budu yaşanmışlıq bu hissi sevirəm. məncə pis insan deyiləm, hələ vecsiz heç(nə qədər istəsəm də, nə qədər trend olsa da). həyatımda pis yaxşı zərrə qədər belə iz qoyan insanlar hamınız yadımdasız. hər növbə gözləyəndə, hər yaxşı mahnı eşidəndə, hər məcbur oturduğum ortamlarda sizi fikirləşirəm. hamınız bağrıma basıram. sağolun ki, məni incitmisiz, məni sevindirmisiz, mənə tərif etmisiz, mənlə məzələnmisiz, mənim xətrimə dəymisiz, məni öyrətmisiz, məni böyütmüsüz, mənə təsir etmisiz.