53. Günlərin bir günü gəncə avtovağzalından bakıya getmək üçün taksiyə minirəm, yəni ən azından mənə elə gəlir ki, bakıya gedən taksiyə minmişəm. Təxmini bir saatlıq yoldan sonra getdiyimiz yolu heç tanımadığım hissi bürüdü məni. Gəncə-bakı yoluna oxşamırdı. Fikirləşdim ki, yəqin şofer bizi tənha yollarla aparır. Bir tərəfdən də səhv taksiyə mindiyimi yavaş-yavaş hiss edirəm, amma bunu açıb tökməkdənsə dünyanın o biri ucuna getməyə hazıram. Yenə də dözə bilməyib taksi şoferindən soruşdum, - ağsaqqal bu taksi hara gedir? - və o hikmətli səsi eşitdim,- hara gedəjəh, başşunadönüm, tovuza gedeyr.
Özümü auschwitzə aparıldığını qatarda yenicə örgənmiş yəhudi kimi hiss etdim. Eləbil qulağımın dibinə kimsə möhkəm ilişdirmişdi, qulağım cingildəyirdi, “tovuza gedeyr…tovuza gedeyr…tovuza gedeyr…” wtf ala tovuza niyə gedeyr, mən bakıya gedirdim axı. kinolardakı kimi “çek sağa, inicem ben” demək istədim, amma hara düşəcəm, bomboş yoldu, səhraya oxşayır. Şoferə başa salmağa çalışıram ki, bəs səhv taksiyə minmişəm, mən bakıya getməliyəm, saxla bir yerdə düşüm zad. Xeyri yoxdur. day-day mənə dirəşib ki, yox ey, gedək tovuza orda düşərsən, burda taksi yoxdu, düşüb neynəyəcəksən. Mən hələ şokdayam, bilmirəm neynəyim, amma day-day başlayıb dünyanın ən səmimi qərbli ləhcəsiylə mənə tovuzu tərifləyir, - tovuz köhnə tovuz döylü bala, bidənə parkı var, heç bakıda elə park yoxdu, Elə axşam olanda uşaqları çıxardıram parkda gəzişillər zad. Kişi elə səmimi danışır ki, qayıdıb deyə də bilmirəm ki, “mənə nə aq tovuzun arxitekturasından, məni niyə tovuza aparırsan?” Nəysə, Day-day “çatırıq az qalıb, çatırıq az qalıb” deyə-deyə məni apardı tovuza. Çox sağolsun, orda məni 3-4 taksi şoferiylə bir yerdə otuzdurdu, pomidor-yumurta yedik, taksiçiliyin çətin peşə olmasında danışdıq. O ərəfədə hər 5 saniyədən bir "mən burda nə sikdirirəm axııı" səsi beynimi parçalayırdı. Sonra da, bu dəfə bakı taksisi olduğundan əmin olduğumuz bir taksiyə mindirib məni yola saldı. Bu arada, yol pulu da almadı mələyim mənim-*