4. illər əvvəl işlədiyim yerdə müştərilərimizdən olan altmış-altmış beş , yaşlarında bir qadın var idi. Adı natalya olan bu xanım işlətdiyi çörək sexindən yığdığı 50-100 rublları mənə gətirərdi ki xırdalayıb böyük pula çevirim. Hər gün gəlib pul xırdalayırdı və beləcə get gəllərlə artıq dostlaşmışdıq. Çox mədəni, sakit təbiətli bu xanım həm də dürüstlüyü ilə məni sevindirmişdi. Verdiyi pulları xırdaladığım vaxt səhvən iki qatı çox pul vermişdim və beş dəqiqə sonra yanıma gəlib pulu mənə geri qaytarmışdı. içimdən ilahi dünyada hələ də yaxşı insanlar qalıb tipindən sözlər keçirdərək nataşaya minnətdarlığımı bildirmişdim.
hərftədə 2-3 dəfə gəlib, hər gəldiyində də nəzakət olsun deyə masaya çayla içməyə nəsə qoyardı. ana qayğısı göstərirdi elə bil. Qürbət yerdə yaşamağın ağırlığını, əziyyətini başa düşürdü, az da olsa insanın fikirlərini elədiyi söhbətlərlə dağıdırdı.bir oğlu, bir qızı var idi və hər dəfə qızı haqqında danışardı. Telefonu açıb şəkillərini göstərib fəxrlə, ağız dolusu danışardı qızı haqqında. Almaniyada musiqi, opera təhsili aldığını deyərdi. Şəkillərinin çoxunda səhnə geyimində idi.opera ilə bağlı heç bir fikri olmayan cahil mən ilk dəfə idi ki belə birini qiyabi də olsa tanımışdım. Səhnə geyimlərindən dolayı fikrimdə həmişə orta əsrlər rus ədəbiyyatındakı qadın obrazlar canlanırdı.aristokratlıq tökülən bir görüntüsü var idi.axı necə fəxr eləməyəsən belə övladla.
Yenə günkərin birində nataşa yanıma gəlib hal əhval eləməyə başlamışdı.rusların nadir güldüyünü bildiyim üçün ilk baxışdan kefinin olub olmadığını elə də başa düşə bilməmişdim. Kefimi soruşandan sonra ikinci cümləsinin qızının vəfat etdiyi olmuşdu. Heç gözləmədiyim halda sanki bıçaqsız məni doğramışdı. Soyuq balta kimi içimə oturan bu sözlərin ağırlığında bilmədim nə deyəm. Hər zaman qızı haqqında danışanda gözlərinə işıq gələn bu xanımın bu dəfə yaşlar gəlmişdi.
Qəfil adamın ağlına gəlib göt edən xatirələrdəndi.