41. bu dəqiqə heç bir dərdimi bilməyən insandır ən yaxın dostum.

elə istəyirəm ki oturub liseyin dalındakı yerdə ağlayaq. heyf ki, ruhsuzsan.

dönmədikmi dostum sənlə boş küçələrdə?
ya da ki görmədikmi min cür üzünü birgə yan-yana?
döymədikmi qanlı-qanlı davaların ortasında?
söymədikmi ümidlərin, xəyalların arxasından?

itmədimi sevgimiz qızların göy gözlərində?
itəmədimi sevdiklərimiz, əllərimizdən çıxıb getmədimi?
dostum, getmə sən də uzaqlara..

ağrıyıram qardaşım. bayaq zəng edəndə yenə gülürdüm. amma, qan ağlayır qəlbim.
məni ilk və tək ağlayan görən insan sənsən. blin. bağdakı gecə yadında? demişdik ki uni girək, gəlib bu balkonda siqaret çəkərik, sən də söymüşdün e məni. mən deyəsən o vaxta qədər dözə bilməyəcəm.

son tikəmi böldüyüm oğlan, yaxşı ki, sənin kimi saf, məsum bir insan tanımışam. dünyadakı bütün qəhbələrdən və qəhbəliklərdən iraqsan, sözdə yox, əməldə dostsan, qardaşsan.. bayaq "ayağın necə oldu?" deyəndə ağlamaq istədime, oğraş. hiss edirsən. skim.