başlığını görüb bir az kövrəldim düzü.Entri/postlarımda bu şəhərə nə qədər kin qussam da, həyatımda çox önəmli rolu var bu lənət yerin. Məktəb illəri boyu demək olar hər bölgəsində olmaq, hər küçəsini əzbərə bilmək, hər şəhərində/rayonunda ayrı xatirəmin yatmağı yetməzmiş kimi, bir də üstünə valideynlərin orda olması. iki gün öncə gecə yatanda, üstümə iki adyal sərib yatmalı olmuşdum, ev soyuq idi bir az və kombi vurmağa axot olmamışdı. Həm də soyuqda kim idi çölə çıxan və s. Və s. Həmin an anam yadıma düşmüşdü, həmişə ev soyuq olanda üstümə ikinci adyal/yorğan örtərdi. Bir nrçə dəqiqəlik gözlərim dolmuşdu, ağlamaq həddinə gəlib çatmamış, özümü saxladım. Səhəri gün atam zəng edəndə(bəli hər gün zəngləşib danışırıq -*) anamla da danışmışdım.
Naxçıvana gələndə, nə bilim bu haqda çox şey yaza bilərəm, di gəl ki, hazırda yenə üşüyürəm, amma üstümü örtən yoxdur, öz evimizdə də deyiləm ki, gedib ikinci adyal götürüb atım üstümə. Əynimi geyinib həyətdə bir siqaret çəkməklə kifayətləndim. Hər nəysə, indi birini də yandırıram, mənə bir xeyri olmasa da, küçədə ay işığına baxa-baxa
(youtube: 
)
dinləyim.)sen çöllerin ardında,
Bozkırın koynunda,
Yalnızsın...
şərhlər: