bu gün mənə dediyin bu sözlər çox pis toxundu mənə. bura da yazıram ki, haçansa unutsam yenidən oxuya bilim. aramızdakı divara bir kərpic daha atdıq. çünki yenə dəxlisiz yerdə dedin, çox gərəksiz yerə yenə günahı məndə axtardın. hansı ki, mənimlə əlaqəsi olmayan bir işdir. bilirəm, çətindir övladının səninlə fərqli düşüncələrdə olmasını qəbullanmaq. amma bu sənə haqq vermir ki, hər söhbətdə bunu ortaya salıb hər şeyi burnumdan gətirəsən, günümü zəhər edəsən. mənim dünyam sənin düşündüyün qədər hamar və çəhrayı deyil. əksinə, çoxdan qaralıb, hamarlığı qalmayıb. və sənin rolun da çox oldu bunda. analarından mənəvi dəstək alaraq problemlərə qarşı savaşanları görürəm, amma məndə tərsinədir. atmaq istədiyim hər addımda ayağımı ilişdirməyə çalışırsan. bilirəm, hiss edirəm bacı və qardaşımla mənim arama qoyduğun fərqi. bunu sənə deyəndə inkar edib qudurduğumu deyirsən, amma yaşatdıqların məni çox artıq hiss elətdirir. hər dəxlisiz mövzuda məni günahkar çıxarmağa çalışaraq əzirsən. mən cavab verib haqlı olduğumu göstərəndə isə görməzdən gəlirsən. yaşama həvəsimi öldürürsən, mama. sanki sinəmə bıçaq saplanıb və imkan vermir nəfəs alam, boğur məni. sənin sözlərin, fikirlərimə görə məni əzməyə çalışmağındır o bıçaq. yes, haqqımda bilmədiyin çox şey var. bilsən nifrət edərsən mənə. neyniyə bilərik ki? mən də beləyəm, heç təəssüflənmirəm buna, doğrusu. səni incitməyim deyə səsimi qaldırmıram üzərinə, səhvlərini üzünə vurmuram. yorulmuşam həm də, sən yordun məni. harasa qonaq gedəndə, ya qonaq gələndə bacımı, onun uğurlarını tərifləyib məni görməzdən gəlməyin incidirdi məni. amma ona da öyrəşdim və vecimə deyil. ya da qardaşım üçün gələcək planları qurub mənim iş planlarıma lağ etməyin də adiləşdi. bəlkə də, vecimədir, sadəcə, daha az incinim deyə özümü aldadıram. səndən heç nədə dəstək istəmirəm, məni sözlərinlə bu qədər yaralama, yetər. dəstək görməyəcəyimi bildiyim üçün həyatımda olan heç nəyi, heç bir qərarımı bölüşmürəm sənlə. anlamırsan onsuz da məni. sənin düşündüyün qədər pis insan deyiləm, inan mənə. aramızdakı günü-gündən ucalan divarlar isə birgə əməyimizdir.
çox vecsiz, hissiz, axmaq görünə bilərəm, amma deyiləm. içimdə nələr daşıdığımı bilmirsən, heç vaxt da bilməyəcəksən. sənə inad çox möhkəm olmaqda qərarlıyam, amma entrini yazdıqca gözüm doldu. çünki incinirəm, mən də insanam, qəlbim qırılır. kaş ki, vaxtında abort etdirərdiz məni. nə sən mənim kimi övladın olduğu üçün məyus olardın, nə də mən bu dünyaya gəldiyim üçün həyata lənət oxuyardım.
yenə də, anam olduğun üçün qıra bilmədiyim bir bağ var aramızda. bu bağ qopsa daha az incinərəm. amma olmur, anam olduğun üçün çox istəyirəm səni, deyəsən. əmin deyiləm duyğularımdan. sənə nifrət etmirəm, amma soyuqluğu inkar edə bilmərəm. amma sənin gözündəki mənə qarşı olan nifrət qığılcımlarını çox görmüşəm. yenə də, eybi yox, canın sağ olsun.
(youtube: 
)
)