2. mary shelley tərəfindən 1814-1818-ci illər ərzində yazılmış qorxu romanı.

2 həftə öncə başlayıb, hər avtobusa mindikcə oxuyurdum, bu gün bitirmək qismət oldu. Hər kəsin oxumasını tövsiyyə edirəm, xüsusilə içində bir qəzəb, nifrət abidəsi ucaltmış, amma onu sözlərə tökmək istəyib də bunu bacara bilməyənlərə. Mən özümü belə hiss edirdim, kitabı oxumağa başlayandan dünyaya 3 gözlə baxıram. Nə bilim, umduğu insandan kömək ala bilməyib əzablara düçar olan bədheybətlə sanki özümü bağdaştırıram...

"Təbiətin sirlərini faş edən arzunun köləsi"- Viktor Frankenşteyn özünü belə adlandırırdı...

--spoiler--



"ancaq tezliklə öləcəyəm və indi yaşadığım bütün hisslər əbədi yoxluğa qarışacaq. Cəhənnəm əzablarının bitməyinə az qalıb. Cənazəm zəfər mərasimim olacaq! Tonqalın üstünə çıxacağam. Alovun ağuşunda çırpınarkən gözlərim sevinclə parlayacaq. Sonra... tonqalın şöləsi sönməyə başlayacaq, külək küllərimi dənizə sovuracaq. Ruhum əmin-amanlıqla yuxuya gedəcək, yaxud düşünməyə davam etsə belə, hər şey indikindən fərqli olacaq. Əlvida!"

Bunları deyərkən kayutun pəncərəsindən gəminin yanındakı salın üstünə sıçradı. Dalğaların arasında qaranlıqda uzaqlaşaraq yoxa çıxdı...

Sən onu öldürərək ondan qisas ala bilməzdin viktor. Ölüm onun üçün qurtuluş yolu idi və sən yanlış bir intiqam xəritəsi cızmışdın...


--spoiler--