25. üzdə lomsayağı gülümsəmə yaradan hadisədir.

birdən hardansa yadına düşür, uzun zaman sonra profilinə baxırsan, nişan, toy şəkillərini görüb gülümsəyirsən mənasızcasına. gözlərindən ancaq qəm-kədər yağan, overthinkingdən boğulan birinin indi necə dünya xoşbəxti birinə transformasiya etməsi səni xoşbəxt də etmir deyil. onun uyğun münasibətin içində olduğunu görüb, həyatdakı hər şeyin necə nizamlı və qanunauyğun şəkildə baş verməsinə ayrı sevinirsən. içinə sərməstedici bir fərahlıq dolur. ümid bəsləyirsən gələcəyə dair. o dərəcədə mental çöküşdə olan biri ayağa qalxıbsa, sən də mütləq öhdəsindən gələcəksən fikirləşirsən. həyatındakı yarımçıq parçalarının böyük hissəsi tamamlanıb artıq, bəlkə də hamısı. arzuladığı "yoxmuş kimi olan" nişanı da baş tutub, xəyalını qurduğu avropa turu da. ona lazım olan, həqiqətən ehtiyac duyduğu adamı tapıbmış sən demə. hər halından bəllidir. indi necə sevinməyəsən axı? utanmasam "mənə niyə xəbər etməmisən?", "bişey-mişey var?" deyə mesaj da yazaram hələ. amma ağ eləməyim. şəkillərinə baxıb boş-boş gülməyə davam etmək tutacağım ən yaxşı iş olar hal-hazırda.