281. Zər-ziba içində alışıb yanır
Sərdabə, döşəmə, tavan sərasər;
Neçə yüz ildir ki, burda saxlanır
imamın adına gələn nəzirlər.

Məscid başdan-başa bir xəzinədir,
Yatır imam Hüseyn daş-qaş içində.
Əgər imam haqsa, bu bəzək nədir?
Bəzəyə möhtacmış, imam da, din də...

Bu busat, bu cəlal kimin üçündür?
Bayırda əl açıb dilənir millət.
Ey imam övladı, de bu nə gündür,
Məsciddə var dövlət, küçədə zillət!

imam üçün gələn bu dövlət, bu zər,
Nə verdi imama yalvaranlara?..
Yerə endirmədi bir tikə göylər
Yerə gecə-gündüz baş vuranlara.

Dünyanın qəribə təzadları var:
Aclardan toxlara düşərmiş nəzir...
Daş-qaş içindədir ölü imamlar,
Diri övladları lüt-üryan gəzir...