115. Uzun və məşəqqətli günlərin ardından həyat üzümə gülməyi bacarmışdı. Yeni iş, yeni dostluqlar və yaxşı maaş- bütün bunlar, köhnə yaralarımı qapamağa çalışırdı. Özümə söz vermişdim ki, hamı kimi olacam və özümü unudacam. Belə yaşamaq daha asan idi və qismən də zehni metamorfoz keçirirdim. Kütləyə qarışmaq, onlar kimi düşünmək, yeni telefon almaq.

Yeni işimdən aldığım maaşla bu gün dostlarla görüşdüm. Çöldə çox yaxşı yemək yedim, üstündən də bahalı siqaret çəkdim. Evdəkilərə hədiyyə alıb evə qayıtdım. Yeni palto, ağ saroçka və təzə təraş olunmuş üzlə özümü seçilmiş adam hesab edirdim. Nə yalan deyim, itmiş özünəinamım qalxmışdı. Bütün bunları düşünərək binamıza yaxınlaşanda, binanın qabağında ayaq saxladım. Köhnə bir 07-nin baqajı açıq vəziyyətdə içində bir meyvə dolu bir neçə yeşik gördüm. Ata və oğlu həmin maşının önündə kiçik bir piştaxta qurub oturmuş, rayondan gətirdikləri meyvələri satırdılar. Gələn-gedən meyvələri əlləyib heçnə almadan gedirdi.

Bir neçə dəqiqə onlardan azca aralıda dayanaraq siqaret çəkib onları müşahidə etdim. Əyinləri elə də qalın və səliqəli deyildi. Bu küləkdə həmin piştaxtanın arxasında saatlarla qalmaq elə də asan olmasa gərək. Onların simasındakı çarəsizliyi gördüm. Öz səliqəli geyimimə baxdım sonra. Meyvə sevən və yeyən biri deyiləm. Nədənsə içimdən nəsə almaq keçdi. Bir paket götürdüm. "1 kilo bundan, 1 kilo bundan qoy" deyə bilmədim, dilim qurudu, boğazım udqundu. Özüm yığmalı, onları qismən də olsa səliqəli geyimim qarşısındakı həyəcandan xilas etməliydim. Paketi meyvələrin içindən ən çürük və səliqəsiz olanlarını seçərək doldurdum. Hər meyvədən ehtiyacım olmayan qədər. O ata və oğulu sevindirməliydim.

Paketə meyvə doldurduqca insanların çəkdikləri əziyyəti, bir loxma çörək evlərinə aparsınlar deyə əziyyətlə və itdən qurddan söz eşitdərək qazandıqları pulları düşündüm. Mən neylirdim bəs? 8 saat komfortlu stulumda komyuter arxasında əyləşib yaxşı maaş alırdım. Mən də az maaşla işləmişəm keçən ayadək. Amma ki, bu ata və oğulun çəkdiyi əziyyəti, simalarındakı çarəsizliyi gördükdə hamı kimi ola bilməyəcəyimi anlamışdım. Paketi doldurduqdan sonra göz yaşlarıma hakim ola bilmədim. Boğazım düyünləndi. Onlarla üz-üzə gəldim. Gözlərimin önündən mənə tanış bir mənzərə keçdi anlıq fraqment kimi. O ata və oğulun simasında mənə tanış nəsə varıydı. Bəli, illər öncə mən də universiteti təzə bitirəndə iş tapa bilmədiyim zamanlar atamla bax elə bunun kimi bir piştaxtanın arxasında soyuqda əyləşib bizə əmr verən ağ saroçkalı insanlara nifrətlə baxırdım. Yanımda atamın üstünə qışqırır, meyvələrin çürük olduğuna  görə onu qınayır, alanda da nəsə pulu minnətlə yeşiyin üstünə tullayırdılar. O ata və oğulda özümüzü görürdüm. Sənə nifrət etsəm də, səni çox sevirəm ata...