5. azərbaycan deyilən ölkədə heç bir inqilabın filan olmayacağını* ən azından bu taktikalarla davam edildiyi təqdirdə açıq şəkildə göstərmiş hadisə.

bir qərar vermək lazımdır çünki qarşı olduğun qüvvə qərarını çox dəqiq şəkildə verib, oturmuş bir sistemi var. burada tam olaraq kim haqlıdı kim haqsızdır onu qoyuram bir qırağa.

yəni, bu aksiya güya əsgər ölümlərinə son aksiyası olaraq planlandı ama məsələn mən öz atamı aksiyada görə bilmədim. bizim məhlədən əhmədnən məmməd də yoxuydu. dayım oğlu süleymannan, sinif yoldaşım fərahim yoxuydu. əvəzində kim var idi? nida, dalğa, müxalif partiyalar, müxalif üzlər.

-xalq?
-xalq yoxdur.

kim hazırladı bu aksiyanı? yenə adını çəkdiyim qurumlar, quruluşlar, təşkilatlar, insanlar hər kimsə.

-xalq?
-xalqın tamamı feysbuka, tviterə filan girmədiyinə görə xalqın heç xəbəri də olmadı.

xalq təxminən belə bir reaksiya verdi buna, ay blin rubaşka almağa gedəcəydim targoviya yenə müxalifətin mitinqi var yolu bağlıyıblar. sonra da aztv dedi ki, xarici qüvvələr, qara donlu kafirlər filan söhbət bağlandı.

o ki, deyirsizsə yox qardaş elə deyil xalq oyanıb yanılırsınız, xalqın oyandığı filan yoxdur. nəticədə bu olanların xalqa dəxli yoxdur çünki xəbəri olmur.

eləcə də bu aksiya, əsgər aksiyası deyildi. əsgər birinci dövlətin sonra millətin əsgəridir. dövlət əsgərini sikinin ucuna da almır, xalq isə ortalarda yoxdur. o baxımdan bu aksiyanın əsgər ölümləri ilə bağlı bir aksiya olduğuna kimsə məni inandıra bilməz.

bəs nədir bu?

bu sadəcə azərbaycan müxalifətinin uğursuz həmlələri'ndən biri idi. küçəyə çıxmaq lazımdır, o halda hər hansı bir səbəb, bəhanə işimizə yaraya bilər məntiqi ilə edilmiş bir hərəkət idi, o qədər ki, anarxizmin fövqündə duran azərbaycanın müxalif gənclik hərəkatlarının anarxist-antimilitarist tutumlarının bu aksiyada at sikine konmuş kelebek kimi göründüyündən belə xəbərsiz idilər.

(indi əlbətdəki bəlkə də, teoriyada nida vəya hər hansısa bir a ilə müsavat ya da axcp kimi köklü partiyaların tutumları üst üstə düşməsin ama indiki vəziyyətdə əməldə hamısı eyni poxun lacivertidi.)

yəni dəyər vermədikləri dəyərlər üçün sırf küçədə olmaq üçün çıxdılar küçəyə, döyüldülər, tutuldular, şəkil çəkdirdilər və bitdi. illaki, aksiyada xalqdan da insanlar var idi, şəhid ailələri var idi ama onlar işin kamuflyajıdır, özümüzü aldatmayaq.

bunları qıraq gözlə gördükdən sonra öz özümə bu sualı verdim, nə etmək istiyir bu insanlar? məqsəd nədir? hədəf nədir?

demək ortada bir iki partiya, bir iki təşkilat və bir iki min aktiv militan var və bu insanlar deyirlər ki biz azərbaycana demokratiya gətirəcəyik. diqqət edin, demokratiya istiyirik yox, gətirəcəyik yəni iqtidarla danışıq bəhsi yoxdur, plan iqtidarı devirməkdir yəni dövlət çevrilişi. bəlliki xaricdən də, hadi koçum sən git mən gələcəm diyənləri var. biraz da pulun ucunu göstərirlər filan, bunlarda qaza gəlir.

ancaq ya görə bilmədikləri, ya görmək istəmədikləri bir mövzu var: bura azərbaycandır. azərbaycanda yaşayan xalq nə ərəb deyil, nə avropalı. bunlar türklərdir və türklərin öz özünə çevriliş edib şahı devirdikləri tarixdə görülməyib. bu millətin, xalqın hər nə deyirsinizsə deyin, dna'sında bu yoxdur. yoxdur. məcburla deyilki, bu insanlar çevriliş eliyə bilmirlər, qorxurlar, çəkinirlər, rahatlarına düşkündürlər, kəndçi millətdirlər minilməyə alışıblar, azla yetinirlər vs. səbəb çoxdur ama nəticə birdir, bu xalqla bu iş olmaz.

azərbaycan müxalifətinin uğursuz həmlələri başlığında bu haqda uzun uzun yazmışdım, eyni şeyləti təkrar etməyəcəm. yəni, belə aksiyalar filan insanları küçəyə tökməz, tökməyəcəkdir də.

ancaq nə ola bilər? qubadakı, ismayıllıdakı kimi biri hamının varyoxuna söysün, millət də kor koranə şəkildə tökülsün küçələrə. ağsaqqal bağışda vallah bilmədik, qələt eliyib, xəbs etdik deyib ciddiyə alındığını görən kimi də hər hansı bir naziri əyalətə gətirməyin də verdiyi eqo təskinliyi ilə qayıtsın evinə. bu millət budur.

ona görədir ki, küçələrə çıxaraq, istər molotof yox atom bombası ataraq, pankart açaraq, əsgər filan deyib duyğu istismarı apararaq, olmadığın kimi görünərək bu ölkədə heçnəyə nail olmaq mümkün deyil.

inqilablar xalqla edilir, azərbaycan xalqı isə digər qəbilləri kimi lidersevər xalqdır, lider isə mövcud durumda yoxdur.

ancaq nə oldu? bir şey yaxşı oldu ki, o şəhid anaları, əsgər ailələri təskinlik tapdılar. mənən də olsa rahatladılar. təbii, dubinka ilə döyüldülər bəlkə gecəni soyuq kamerada keçirəcəklər ama o başıboş gənclərin bilinçsiz çığırtısı ilə rahatladı yanan ürəklərini. o da birşeydir. bir gün, bir həftə, bəlkə bir ay komandirlər əsgər döyməyəcək, ama əmin olun gec tez yenə eyni şeyə dönəcək. çünki bu sistem budur, bu sistem qan olmadan, ölüm olmadan, qorxu olmadan, rüşvət olmadan ayaqda dura bilməz. ama bu sistemi bu cür sistemsiz axımlar da devirə bilməz.

nəticə etibari ilə, facebook müxalif qruplarında şəkil paylaşıb adam yığmağa yarayan səmimiyyətsiz bi aksiya daha geridə qaldı.

bakı yenə eyni yorğun bakıdır xilaskarını gözləyən, bu məmləkətin suları sıxılarkən utandılar öz gənclərinin üzərinə, şəhid portretləri tapdalandı potensial bir müharibədə çiyin çiyinə savaşacağı həmkarları tərəfindən, vətən torpağı ağladı şəhidinə, bulud da saxlaya bilmədi göz yaşlarını, silahlar bayram etdilər, panzer motorları inlətdi çarəsiz küçələri və vətən susdu, millət də susdu, bir qrup gənc yenə gecəni anasını düşünərək keçirəcək qaranlıq kameralarda.

belə olmaz, bu cür olmaz. düşünmək lazımdır, qərar vermək lazımdır, adam çıxartmaq lazımdır, xalqı inandırmaq lazımdır.