1. abbas kiarostaminin 2010-cu ildə ərsəyə gətirdiyi, incəsənətdən evliliyə qədər mövzular müzakirə olunan film.

filmdə baş rollar- juliette binoche və william shimell uzun müddətdir münasibətdə olan cütlüyü oynayırlar. lakin onlar evli deyillər, evliliyin "surətini" canlandırırlar.

filmin əvvəlində onlar arasında bir münasibət olduğunu heç sezməmişdim belə. james-i sadəcə kitab yazıçısı, elle-i isə onun kitabı ilə maraqlanan biri kimi düşünürdüm. hətta nə məntiqsə, kofe içdikləri yerdə james-in çölə çıxması ilə elle-in satıcı qadınla olan söhbətində belə -evli olduqlarını öz dili ilə deməsinə də baxmayaraq- filmin adından bu nəticəyə gələrək onların evli imiş kimi rol apardıqlarına özümü inandırmışdım. sonradan elle-in çarəsiz emosionallığında özümü taparaq (özlüyündə rol olsa da) "yox, bu rol ola bilməz" deyərək həqiqətən münasibətdə olduqları gerçəyini gec olsa da, sonunda ki anladım.

filmin çoxu səhnəsində toscana-da gəzən cütlüyün qarşısına evli cütlüklər çıxır. istər yeni evlənmiş, istər ortayaşlı, istər qoca, hamısı onların yanından keçir və elle-ə "biz də belə ola bilərdik, biz də həqiqətən evlənə bilər, orta yaşlarımızda başqa ölkələrə gəzintiyə gedə bilər, qocalığımızda isə bir-birimizə sahib çıxa bilərdik" fikrini düşündürür. james isə daha realist olduğundan bunlara fikir vermir. onlarla şəkil çəkdirmək istəyən cütlüyün təklifinə belə müsbət cavab vermir. elle ilə gəzmiş, dincəlmiş, vaxt keçirmiş olduğu yerləri belə xatırlamır.

filmi film kimi izləmək yerinə kitab kimi oxumaq daha yaxşı olar, fikrimcə. çünki dialoqları çox möhtəşəm olduğundan bütün diqqəti ora vermək lazımdır. film bəziləri üçün sıxıcı ola bilər; çox səssiz və dinc irəliləyir. lakin mən özlüyündə çatdırılan fikri çox sevdim və tövsiyəmdir.