Mental, fiziki, zehni olaraq yorğunam və çöküşdəyəm. Bir müddət öncə yenidən antidepresant qəbuluna başladım. Həkim bərk-bərk tapşırdı özbaşıma dərmanı dayandırmayım deyə. But guess what? dərmanın verdiyi iyrənc hissizlik duyğusundan iyrəndim, yenə kəsdim özbaşıma. Özümü bomboş, hissiz, ot kimi hiss edirdim çünki. indi çəkdiyim əzab daha yaxşıdır. Heç olmasa nəsə hiss edirəm.
yemək və yuxu rejimim, əsəb sistemim tamam pozulub. Yediyimi qaytarırdım deyə günümü kofe və siqaretlə keçirirdim. o dəfə bacım bildi çəkdiyimi. əsəbiləşəcək deyə gözləyirdim amma dinlədi məni, hönkürüb ağlayanda qucaqladı. bir də çəkməyim deyə xahiş etdi. ondan bəri çəkməmişəm. Evdəkilər də durumun ciddiliyini görüb, deyəsən. O dəfə psixoloqa getməyimi məsləhət gördülər.
insanlara tab gətirə bilmirəm. 3-4 dostum xaric yazan hamı əsəbimə toxunur istəmsizcə. Hamını bloklasam da ayıb olar. Hər şey nə ara belə qarışıqlaşdı, ipin ucunu harada itirdim, bilmirəm. Çıxa bilmədiyim kordöngüdəyəm.
Entrini tamamlamağa da hal yoxdur, fikrimi də toparlaya bilmirəm zatən. Hər nəysə
(youtube: 
)
)