1. (bax: insanın qocaldığını anladığı anlar)

bu başlığı görüb bir anlıq xatırladım bu olayı.

Mənim üçün, əvvəlki 3x4 şəkli ilə indikini yan yana qoyanda ağarmış, azalmış saçlarını görmək idi. insan çox üzülür. Bir gün fikirləşəndə ki, o olmayacaq, sənə hər dəfəsində bir şey haqqında fikrini dinləyib, ona uyğun yol göstərməyəcək, bir işini təkbaşına həll edə bilməyəndə sənə köməklik göstərməyəcək, bax onda az qalıram zamanı geri alıb yenidən balaca uşaq olmaq istəyirəm. Yorğun qoca, mən sənin getməyini heç istəmirəm, aramızdakı anlaşmazlıqlar da heç nədir, bu yazını bəlkə heç vaxt oxumayacaqsan, amma mən səni çox sevirəm. Sənə layiq olmadım heç vaxt, amma sən heç vaxt arxamda durmaqdan çəkilmədin. Bircə yanlışın, universitet seçimimə qarışmaqla oldu, onun peşmançılığını bütün ailəcə çəkirik onsuz, hiss edirəm. Bəlkə də bu heç nədir, gələcəkdə çox yanlışlar olacaq, nə də olsa evin böyük oğlu mənəm, sən də mən üzərindən öyrənirsən, amma mənim atam sənsən, başqasının oğlu ola bilmərik, üsyan eləsəm də, sən də ilk dəfə öyrənirsən.

Evin böyük uşağı həmişə atanın edə bilmədiklərini etməli olmağa məhkumdur, sonrakılar isə atanın böyük səhvlərindən arınmış, öz həyatlarını istədikləri formada quracaqlardır.