63. Deməli mən puf pufpufova, qara-qura geyimlər xaric başqa rəng işlətmirəm paltarlarımda, səbəbini özüm də bilmirəm, yox mən punk takılmıram -* bəlkə də başqa rənglərdə özümü klon kimi hiss edirəm deyədi, hər nəysə, Mövzu tamam başqadı-*

Bu səhər donla, hə özü də börlü-böcəkli, güllü-çiçəkli, qara rəngdə olmayan bir donla imtahana getmişdim. Niyə? Yox, həyat eşqim zad yaranmamışdı, sadəcə imtahanda telefonu donumun altında gizlədəcəkdim -* o lənətəgəlmiş telefonu lənətəgəlmiş donumun parçaları altında gizlətmək idi məqsədim, gizlətdim də, bilmədiyim 1 suala da ordan baxdım, 3 saniyəmi aldı, lənətəgəlmiş telefonu partanın altına qoydum daha sonra.

Universitetdə imtahan ortamlarını bilirsiz də, 3 və daha artıq nəzarətçi olur, hamısı da bar-bar bağırır: "üstünüzdə və ya partanın altında telefon görsək, qovacayıq imtahandan, kəsiləcəksiz, heç 25 faiz imtahanına da girə bilməyəcəksiniz, bla bla"
Bunlar belə dedikcə məndən can gedir, "ay allah bir qələt idi elədim, heç telefona ehtiyacım yox idi, asan imiş, zibili çıxmasa, yaxşıdı, niyə telefonu nəzarətçiyə təhvil vermədim axı, cart-curt" deyə sayıqlayıram. Hər nəysə imtahandan elə ilk mən çıxası oldum, cavabları təhvil verdim, amma telefon partanın altındadı axı, onu necə götürüb çantama qoyacam?! Nəzarətçi də tərslikdən məni süzür, "az eşələn, otaqdan çıx" baxışları atır. Ləhhnət sənə kor şeytan deyib, çıxdım otaqdan, eybi yox imtahan bitsin gəlib götürərəm dedim, zibili çıxmaz falan

Düşmüşəm uninin həyətinə, oh be yaxşı qurtardıq, yenə oxumadan keçdim, babat yazmışam zad deyirəm özümə, bircə telefonumu da götürüm vse. Vaxt ölsün deyə mənə verilən bir "hədiyyəni" də uninin torpağına basdırırdım həmin an aq. Bütün bunları edərkən yanımda da bir qız qr yoldaşım. 20 dəq keçdi, bu qıza zəng gəldi digər qr yoldaşımdan. Qız görürəm ki ağzı açıq mənə baxır, artıq başıma gələn fəlakəti təsəvvür etməyə başlamışdım, dözmədim aldım telefonu, nə verib baş dedikdə o dili qurumuş "bəs pufu çağırın, telefonunu götürüblər, kəsilib imtahandan" dedi. Qızın Telefonunu bilmirəm hara tulladım, təpədən dırnağa kimi drajeniyadayam, əllərimə elə bil motor qoşdular hamısı tir-tir əsir, rəngim də qaçıb, elə bil Bakı dövlət başıma yıxıldı, sora dabanıma tüpürüb 1 saylı korpusa tərəf qaçdım, tərslikdən yenə dikdaban geyinmişəm, heç normal şərtlər altında onlarda düzəməlli yeriyə bilməyən mən bu dəfə qaçaraq o lənət olası imtahan otağına gedirəm. Həyətdə qışqıraraq "məni kəsə bilməzsizzzz, yox o telefon mənim deyil, yalandı şər atıblar" deyirəm, uje əməlli obraza girmişdim də, qıza da deyirəm ki, inkar et denən pufun telefonu deyil fln. sonradan bilmişəm ki, qız mənə deyirmiş ki, "ay puf sakitləş, kəsilməmisən" falan. Ama o an eşitmədim, eşidə bilmirdim, ailəmə nə deyəcəyimi düşünürdüm, məhv olmuş stipendiya və təqaüdümü, evdə necə döyüləcəyimi, qohumların mənə necə güləcəyini düşünürdüm. Qulağım batmışdı, ağlayırdım, qışqıraraq, mən kəsilə bilmərəm deyərək, üsyan edirdim, ara yerdə neçə vaxtı üst-üstə yığılan dərdlərimdən ötrü də qışqırdım, ehtiyacım var idi. Hər şey bir yana millət "bu dəli neynəməyə çalışır" baxışı atırdı, amma bütün nəzakət qaydaları, insanlıq hamısı yadımdan çıxmışdı. Korpusa daxil oldum, qarşımı qr yoldaşlarım kəsdi, hamısı gülürdü, məni görüb susdular, çünki 1 dəqiqənin içində canlı meyidə dönmüşdüm, sakitləşdirməyə çalışdılar, elə bildim yalan deyirlər özümə gəlim deyə, "yox, hanı o, mənə zəng edib kəsilmisən deyir, telefonum ondadı, nəzarətçi nə dedi" deyərək onlardan uzaqlaşıb pilləkənləri çıxdım, bunlar da qolumdan tutmuşdular, ama nə faydakshdjd. Pilləkənləri çıxanda ayaqqabı çıxdı ayağımdan, qırılmışdı zibil, cəhənnəm olsun bircə kəsilməyim deyib getdim. Bu qədər iztirablı yollardan sonra imtahan otağına çatdım, qapının ağzında iyrənc gülüşü ilə hırıldayan, mənə öz aləmində skmsonik zarafat edən həmin dalbayov. indi hər şey dank etdi ki, hamısı zarafatmış, amma ürəyim hələ də sancırdı, bütün bədənim əsirdi, hirsimi çıxmalıydım. Ulan ben şimdi seniiiii deyib ağlaya-ağlaya onu çırpmazmıyım? Dişimdən çıxanı, sora təzdən bir də vurub telefonu almağım bəs? -* sonra 2 saat monoloq, qarğışlar, soxum sənin zarafatına falan filan. Bəlkə də elə telefonumu mənə vermək istəyib sadəcə ağlı kəsməyib ki nəzarətçi görür, ümid edirəm elə idi, yoxsa daha pis edərdim, onsuz peşman olmuşdu, çünki yerlə-yeksan olmuşdum, dədəm babamın ölüm xəbəri gəlsə heç bu qədər vecimə olmazdı, mnkym.

Hər şey bir yana işin qaranlıq tərəfi adam telefonumu nəzarətçi görə-görə partanın üstünə qoyub, nəzarətçi də kimin olduğunu soruşanda mənim olduğumu da deyiblər, amma nəzarətçi heç nə deməyib, adam vəziyyəti ya tam dərk etməyib sanırım, ya da huşsuz vaxtına mı denk gəlib, karoçe əməlli zibilə keçirmişəm ama keçmədi, bu hərəkəti, bu zarafatı birtəhər hansı yolla olur olsun, nəinki o qr yoldaşımdan, digərlərindən də çıxacam, o yaşadığım stresi hamısından çıxaracam. Aq mən hara, kəsilmək hara, pufam e mən, ara yerdə qırılan qəlbim və ayaqqabım, bir də səhv eləmirəmsə keçirtdiyim mini infarkt oldu, sad story