3. həyatınızda görə biləcəyiniz ən səmimiyyətsiz, itici, zəhlətökən ortamlardan biri. daha doğrusu, qadınların görə biləcəyi. çünki kişilər iştirak etmir bu ritualda.
dünən babamın yas mərasimi idi. rituala uyğun olaraq dəfndən öncə ağlaşma quruldu. molla qadın qafiyə qurub ağlaşma deyir, arada nənəm və bir neçə yaxın da nəsə deyir. Nənəmə su aparmaq üçün yuxarı qalxdım, oradan çıxanda molla qadının üzünə baxdım. nə bir damcı göz yaşı, nə üzündə kədər. məni bürüyən ikrah hissini ifadə edə bilmirəm heç. amma elə dil deyib ağlaşma qurub ki, sanki doğma atasını itirib. aq səsini necə o tona salır, çox maraqlıdır mənə.
düzü onu qınamıram, çünki işi odur, pulunu belə qazanır. Atam və əmimin həmişədən zəhləsi gedib elə şeydən, amma nənəmin təkidi ilə gəldi molla qadın. ortam həqiqətən də insanların səmimiyyətsizliyini görməyə kifayət edir. Həqiqətən ağlayan bir neçə nəfər var idi sadəcə, digərlərini də vibe ağladır. hamı öz dərdində, canı yanırmış kimi görünmək üçün birazca da özlərini məcbur edib ağladırlar.
babamın ən sevimli nəvəsi mən idim, babam da mənim üçün dünyaları ifadə edirdi. yas boyunca ağlamadım amma, ağlaya bilmədim. niyəsini bilmirəm. içdən-içə paramparçayam lakin. bəli, bu da söz-söhbət oldu, filan nəvə heç ağlamadı. halbuki, babam mənə daha dəyərli idi, nəinki o ağlaşmadakılara.
sadəcə, cənazə götürüləndə əmimin hönkür-hönkür ağlaması və atanın özünü nə qədər sıxsa da sonda gözünü silməsi məni ağlatdı. ilk dəfə idi onları belə görürdüm.
*yaşın beş mərhələsi* entrimdə yazdığım beşinci mərhələyə birbaşa atladım, deyəsən. səbəbini özüm də bilmirəm.