əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı günlük
-
acı uşaqlıq xatirələri
-
sözaltı sözlük
-
sözaltı etiraf
-
change the world
-
içəndən sonra köhnə sevgiliyə zəng etmək
-
hər şeyi dramatikləşdirən insanlar
-
azərbaycan
-
həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+17 əjdaha
3. həyatınızda görə biləcəyiniz ən səmimiyyətsiz, itici, zəhlətökən ortamlardan biri. daha doğrusu, qadınların görə biləcəyi. çünki kişilər iştirak etmir bu ritualda.
dünən babamın yas mərasimi idi. rituala uyğun olaraq dəfndən öncə ağlaşma quruldu. molla qadın qafiyə qurub ağlaşma deyir, arada nənəm və bir neçə yaxın da nəsə deyir. Nənəmə su aparmaq üçün yuxarı qalxdım, oradan çıxanda molla qadının üzünə baxdım. nə bir damcı göz yaşı, nə üzündə kədər. məni bürüyən ikrah hissini ifadə edə bilmirəm heç. amma elə dil deyib ağlaşma qurub ki, sanki doğma atasını itirib. aq səsini necə o tona salır, çox maraqlıdır mənə.
düzü onu qınamıram, çünki işi odur, pulunu belə qazanır. Atam və əmimin həmişədən zəhləsi gedib elə şeydən, amma nənəmin təkidi ilə gəldi molla qadın. ortam həqiqətən də insanların səmimiyyətsizliyini görməyə kifayət edir. Həqiqətən ağlayan bir neçə nəfər var idi sadəcə, digərlərini də vibe ağladır. hamı öz dərdində, canı yanırmış kimi görünmək üçün birazca da özlərini məcbur edib ağladırlar.
babamın ən sevimli nəvəsi mən idim, babam da mənim üçün dünyaları ifadə edirdi. yas boyunca ağlamadım amma, ağlaya bilmədim. niyəsini bilmirəm. içdən-içə paramparçayam lakin. bəli, bu da söz-söhbət oldu, filan nəvə heç ağlamadı. halbuki, babam mənə daha dəyərli idi, nəinki o ağlaşmadakılara.
sadəcə, cənazə götürüləndə əmimin hönkür-hönkür ağlaması və atanın özünü nə qədər sıxsa da sonda gözünü silməsi məni ağlatdı. ilk dəfə idi onları belə görürdüm.
*yaşın beş mərhələsi* entrimdə yazdığım beşinci mərhələyə birbaşa atladım, deyəsən. səbəbini özüm də bilmirəm.
+8 əjdaha
5. (baxma: nə ağlaşma salmısız yenə)
üç entry yazılınca sözlükdən kimsə ölüb sandım.
+8 əjdaha
1. bir millətin nə qədər səmimiyyətsiz olduğunu göstərən və yalnız qadınların belinə yüklənən ümummili ritual. bir nəfər dünyasını dəyişir. qohumlar, yaxınlar, tanışlar başsağlığı üçün yığışır. bu qədərini başa düşmək olar. mərhumun çox yaxın qohumları, xüsusilə də qadın cinsindən olanlar, bu hadisəyə olan üzüntüsünü ağlayaraq yaşayır. bunu da bir dərəcəyə qədər başa düşmək olar. amma daha qohumumun qohumunun qohumudur deyə gələnlərin, biraz məsafəli qonşuların ağlaşma etməsi nə qədər səmimi bir hərəkətdir? yəni bu adamın ölümü bu dərəcədə hay küy salacaq qədər üzübmü onları? çox güman ki, yox. sadəcə, ənənə xatirinə məclisə girir və mühitin də təsirinə düşüb zorla özünü ağlatdırır. maraqlıdır, bu ağlaşmada kiminsə iştirak etməməsi nə ilə nəticələnər?
+6 əjdaha
4. Mənim balaca əmim oğlu demişdi ki, mollaya "bezdimee, başqa mahnı oxuya bilmir bu?". Ondan sonra ortamda səssizlik.
+2 əjdaha
7. (bax: yalnız Azərbaycanda qarşılaşılacaq hadisələr)
+3 əjdaha
6. birisi öldükdən sonra qadınların yas mərasimində ifa etdiyi ritual..
bir də sessiya vaxtları, yanvar və iyun aylarında tələbələrin ifa etdiyi başqa bir ritual. sonuncuda hamı iştirak edir və tələbə imtahanda 50 ballıqda yazsa, 0 ballıqda yazsa, cavablar çıxana qədər kəsiləcəyinə əmindir və heç bir halda imtahandan keçəcəyinə inanmır...
+1 əjdaha
2. toplumun mənəvi çürüklüyünün güzgüsü.insanların ağlamaq üçün pulla molla tutduğu olmazsa olmaz yas mərasimi. ağlaşmada yalnız qadınlar iştirak edir və qadın mollanın rəhbərlik etməsilə baş tutur.
hamısını göstər
