186. Bütün şəhəri fırlanıb evə qayıdanda əslində gün ərzində ağzını açmadığının fərqinə vardığın, yeni biri ilə tanış olsan belə danışdığın mövzulardan məmnun olmadığın və istədiyin şeyləri demək üçün düzgün sözləri heç bir halda tapmadığın, tapsan belə özünün də bunu deyib eşitmək istəmədiyin ama bunu istəmədiyini qəbul etmədiyin, yuxuya gedəndə artıq bu sənə yeni bir günmüş kimi hissetdirən ama əslində tarix və vaxtı qarışdırıb izləmədiyin, nə etməli olduğunu hər məntiqi əsasda bilib qavradığın ama heç bir halda buna əməl edə biləcək enerjin qalmadığını və dəstək alacaq yox həqiqətən dəstək verməyə istəkli heçkəsin olmadığını düşündüyün ama dəstək vermək istəyənlərin də özünü "healer" kimi hiss etmək istədiyi üçün kömək etdiyini düşündüyün və buna görə də onları belə ətrafından uzaqlaşdırdığın, özünün yaratdığın illüziyadan ibarət paradokslarda fırlanaraq keçirdiyin anlardır.