2. əllərindəki hər vasitə ilə qarşılarındakını qorxuda bilməklə fəxr eləməkləri. biz də türk olduğumuz üçün bizə də aiddi bu xüsusiyyət. deməli bu yaxınlarda şəhərdə bir dönərçiyə yaxınlaşdım. türk olduğumu, türkcə danışa bildiyimi hiss elətdirmədim. * bədbəxtlə də güclə anlaşa bildim. dil bilmədən bu ölkəyə necə gəlirlər başım çıxmır. nə isə mənim dönərimi hazırlayanda başqa bir türk gəldi, başladı öz "qəhrəmanlıqlarından" danışmağa. deməli hansısa yerli bir qaqaşnan mübahisəsi düşüb, qaqaşın anasını söyüb türkcə. (bax: gijdıllaq). sonra qaqaşı qorxutmaq üçün cibindən bıçaq çıxarıb o da bunu sikdir eliyib gedib. indi bu paçan pox boydadı, canı da yoxdu. elədiyi hərəkəti "qəhrəmanlıq" sayır. aralarında təkbətək dava çıxsaydı böyük ehtimal gəlib bizim yanımızda belə gülməyəcəkdi. tək onlarda deyil ee elə bizdə də bu beşbarmağa, bıçağa olan həvəs az deyil. nəyə görədi bilmirəm.