bu hazırki telefonumda musiqilərin tutduğu ümumi həcmdir və hələ də yükləməyə davam edirəm, heç birini də silmirəm, zaman-zaman keçmişdən bir mahnıya, atıram hidranın gibi trackini dinləyəndə keçirdiyim hisslərlə indikilər bir birini bəzən tutur, bəzən keçmişdəki özümü görürəm və s. (youtube: 
)
)Digəri də elə, harasa gedəndə, iş görəndə, yemək bişirəndə, kod yazanda belə musiqi dinləmək. Bir də bu musiqinin məndəki evrimi var, o da tamam başqa aləmdir, hansı ki, son 2 ildə, dinlədiyim musiqiçilərdən, qruplardan, janrlara qədər hamısında gözəçarpan bir dəyişiklik seçə bilirəm, bu da deyiləsi deyil onsuz. Hər nə isə
iki dənəsini yazdım, day bəsdir, əslində belə çox olar e, yuxarıda da yazılanlar, nə bilim, film izləmək, gitar çalmaq, səyahət eləmək(?) Amma bunların hobbi kateqoriyasına girməsi tərəfdarı deyiləm, çünki bunlar həyatın olmazsa olmazlarıdır. Bir tanışım var idi, bir gün əlində gitarla gəldi mənə dedi ki, məni də öyrət. O gün bu gündür, dostum deyir bəlkə də həyatımdakı ən böyük yaxşılığı etmisən mənə və s.
Bir də mənim atdığım mahnıları bəyənməyib, üstəlik bunu üzümə pis bir şeymiş kimi vuran insanlar da olmuşdu, ayıb olmasın, pis də çıxmasın, onlara üzülürəm, çünki başqasının gördüyünü görə bilməmək bir yana, heç özlərinə aid bir şey belə görmürlər, məsələn, bir musiqidə atıram, vokal olmadığı üçün, ümumiyyətlə sırf instrumental olduğu üçün bəyənməyən insanlar var və s. Zövqlər tartışmaya açıq deyil, lakin, hər kəsin playlistində ən azından bir neçə dənə başqa birisindən bir musiqi olması tərəfdarıyam. Niyə? Çünki bir məsəl var, pul pul gətirər. indi dostum sən deyəcəksən, osdurağın qulunca nə dəxli, lakin elə deyil. Sənə atmış olduğum bir parçadan, sən girib həmin albomu, o belə olmasa həmin qrupu, insanı, həmin mahnının klavişində oturan kimdirsə, onun belə fəaliyyətimi izləyərək bəlkə də həyatının qrupunu tapa bilərsən, amma eləmirsən, niyə? Çünki mahnıda vokal yoxdur. Nə isə, sözüm onda yox, hər kəsə benden nude, ay pardon, musiqi -*