49. Ümidin kapitalizmin ən əsas sərmayesi olmasıdır. Hamının ağzında sakqqız etdiyi never give up əslində kapitalist dünyanın ayaqda tutan əsas dirəkdir. Uşaq ikən çoxlarımız həm varlı həm də məhşur biri olmağın xəyalı qurururuq məktəbin son dönəmlərində bu özünü ümidə buraxır. Yaxşı bir iş sahib olma ümidi ilə əzbərləməyə başlayırıq. Əslində bu dönəm kapitalizmin sizi kölə etdiyini başa düşmək üçün ən yaxşı dönəmdir. Ama siz ya yaradılan 'məqsədli uşaq' qəlibinə girib gecə gündüz axmaq universitetlər üçün oxuyacaqsınız ya da düşük məktəb entrikaları ilə eşq meşqlə gözünüzü bağlayacaqsınız. Fərz etsək ki yolunuza məqsədli uşaq olaraq dəvam etdiniz bu halda universitet dönəminizi yaxşı bir yerdə master, master dönəminizi yüksək gəlirli iş tapmaq ümidi ilə çox ciddi çalışaraq keçirməli olacaqsınız. Sıxıcı iş həyatını isə adətən yaxşı ev və maşın almaq ümidi ilə sonra uşağınızı yaxşı yerlərdə oxutmaq ümidi ilə sonra 2 ci ev alma ümidi maşını dəyişmək ümidi deyə həyatın sonuna qədər uzayan ümid zənciri ilə keçirəcəksiniz. Məni yanlış anlamayın ümidlərinizi doğrulda bilərsininiz ama heç birinin gündə 10 saat çalışmağa dəyməz.Həyat insanlar üçün sadəcə bir sahədə ixtisaslaşmaq və çoxalmaq qədər sadə olmamalıdır. Nəzərə alsaq ki insanları heyvanlardan ayıran əsas özəllik düşünmək və yaradıcılıqdır. Bu zaman sənət və fəlsəfədən uzaq bir həyat heç yaşanılmamış kimidir. Dinlənəcək onminlərcə mahnı, oxunacaq yüzlərcə kitab, çıxılacaq onlarca dağ, içiləcək yüzlərcə içki, minlərcə dad və siz hamısını bir ev bir maşın və bir ailə üçün üstündən xətt çəkəcəksiniz. Monoton həyatınızı qeybət, milli duyğular və etik dəyərləriniz ilə rəngləndirəcəksiniz. Nəticə olaraq siz böyük bir lunaparka gəlib orda yer sadə bir işçi olaraq işləyib getdiniz. Sözümü canı odur ki, ümid həyatın absurdluğuna qarşı bizi ayaqda tutan gözəl bir adaptasiya şəkli olsa da bu şeytani sistem tərəfindən çox ciddi sui-istifadə edilib