5. özlənəndir.
özümü bildim-biləli tez-tez bir yerlərdən, başqa yerə köçmüşük ki, bu əsnada da uzun yollar qaçılmaz olur. uşaq vaxtı uzun yola çıxılanda yatırdım, sonra yatmaq yerini pəncərədən çölə baxmağa buraxdı, sonra onun yanına qulaqlıq əlavə olundu, daha sonra artıq maşını özünün sürərək uzun yol getdiyi anlar başladı, təbii ki, çox vaxt artıq radio səndə olmurdu ondan sonra. amma sən özün üçün yollarla ayrıca bir bağ qurursan.

həmçinin bir dəfə də demişdim, uzun yollar bir insanı yaxşı tanımaq üçün ən yaxşı üsullardan biridir. böyük ehtimal mənlə uzun yola çıxanlar, iki cür düşünürlər ki, bu adam niyə belə sakitdi, bu nə musiqilərdir və s. , ikinci prototip isə bunun tam tərsidir, çünki çox vaxt insanlara hardan sual veriblərsə ordan cavab verən bir tip olmuşam. amma özümü bəyənmişlikdən mi deyim, utancaqlıqdan mı deyim, ya həqiqətən dəxlisiz olduğundan mı deyim, oturub bir insanın içinə qədər girməyə çalışmamışam, alt tərəfi bir yola çıxmısan. uzun yola amma.

bir də bunun qısametrajlı uzun yol versiyası var ki, hər gün avtobusla, metro ilə səyahət etməkdir. burada da situasiyalar fərqli olur, ümumi götürdükdə isə mən buna uzun yol deməzdim. uzun yol dediyinin ən az 1-2 saatlıq olacaq və eyni şəhər, eyni insanlar, eyni məkanlarla yan-yana olmamalıdır.

uzun yollara çıxın çoxlu, nə də olsa, hərdən ələt, ya da saray postundan o tərəfə internet tutmayanda, özünüzlə, ya da yanınızdakı insanla baş-başa qalacağınız müəyyən zamanda özünü, yanındakını tanımağa yetərli zamanı almış olacaqsan. çünki, istər-istəməz, internetin olduğu, olmadığı situasiyalar insanı da müxtəlif vəziyyətlərə sala bilir, necə ki, telefonda biri ilə danışarkən, yanımızdakı insanın danışığını necə qulaqardı dinləyirik, əksi də o formada. belə