1135. Bayaq köhnə başlıqlarda gəzərkən köhnə bir yazarın ən çox əjdaha almış entrylərini oxuyurdum. Entrylərin əksəriyyəti yaşadığı anılarla əlaqəliydi həm ölkə içi həmdə xaricdə. Həmin başına gəlmiş hadisələri və anılarını oxuya oxuya fikirləşdim ki, mənim bu yaşıma qədər hələ insanlara anladacağım və ya harasa yazacağım heçbir xatirəm yoxdur demək olar. Sanki bu yaşıma qədər həyatı heçnə etmədən yaşamışam kimi hissetdim bir anlıq. Gecənin bu saatında yaşantımın bu qədər mənasız və içi boş olduğunu görmək biraz kədərli gəldi. Məncə insan həyatı deyilən şey yaşadığı anılardan və xatirələrdən ibarətti demək olar, əsasda danışılabiləcək maraqlı xatirələrdən. Düzü danışılası xatirəm olsaydıda düz əməlli danışabilməzdim çox güman çünki bu barədə qabiliyyətimdə elə də yoxdur. Eh, nəysə.