29. orta məktəbdə toppuş bir ədəbiyyat müəllimim var idi. ilk dəfə inşa yazdırdıqda mənim yazdığıma inanmamışdı. ömür boyu kitab deyilən şeyin qapağını açmamışdım( biologiya xaric heyvanları və anatomiyanı sevirdim) nəydisə doğuşdan gəlmişdi, yaşıdlarımdan azca fərqlənirdim. düzdü qiymətlərim heç vaxt yaxşı olmayıb rəzil haldadı. atestatın qapağını açmağımla bağlamağım bir olur. deməli müəllim heyrətə zada gəlirdi ki ola bilməz ki bunu sən yazmış olasan kimsə kömək edib. zamanla sinifdə özü müəyyən vaxt ərzində inşalar filan yazdırmağa başladı. kömək istəyən kim, köçürənlər kim, şablon kitab cümlələr işlədən kim. hamının əsas potensialı üzə çıxırdı. özümü orda sübut etmişdim. üst siniflərin belə bu cür yaza bilmədiyini deyib tərifləmişdi. yazıçı olmağımı, səsimin ucalardan gəlməyimi arzulamışdı. burdan həmin müəllimə salamlarımı göndərirəm. əziz müəlliməm, səsim ucalardan gəlməsədə, soz6'da yazaram. qürur duya bilərsiniz. amma mən duymuram çürüyürəm burda psixologiyam pozulub