203. Deyirlər ki düşüncələrini harasa yazmaq həmin düşüncələrin təsirini azaldır zart-zurt. Səhərdən axşama qədər tək düşündüyüm şeyin özümü öldürmək olduğunu nəzərə alanda hara yazıramsa yazım içimi rahatlaşdırmır aq. Çox gijdıllağ adamam özüm ölüm. içimdə ölmək istədiyimə dair hislər var amma eyni zamanda bunu istəmədiyimi də bilirəm. Hamısı dərslərin günahıdı aq dərslər başladı deyə intihar düşüncələri artdı 100%. Bəlkə də elə deyil, bilmirəm. Hislərdən qurtulmaq olmur ala. Qarşı çıxa bilirəm bir həddə qədər, ancaq qurtula bilmirəm. Səhər xırda şeylərə görə əsəbiləşdim deyə hər şeyə siktiri çəkdim və başqa işlərlə məşğul oldum ki düşüncələrim dağılsın amma nah. iş görərkən belə beynim "özümü öldürməliyəm", "özümü öldürmək istəyirəm", "nəsə eləməliyəm" cümlələrini təkrarlayır. Lenti ilişmiş kaset kimidi aq eyni cümlələri təkrarlayıb başımı şişirir. O həddə gəlib ki artıq üzüm gəlsə salamdan qabaq "özümü öldürmək istəyirəm" deyib insanları qarşılayacam aq. Hər iki dəqiqədən bir" nəsə etməliyəm" deyirəm səsli bir şəkildə. Yuxudan duranda belə ayağa qalxanda leş kimi "nəsə eləməliyəm" deyirəm. Yemək yeyəndə də, oturduğum halda da, gəzəndə də, dostlarımla görüşəndə də. Psix kimi eyni cümlələri təkrarlayıram bir poxa da xeyri yoxdu. Ağlamağı bacarsam ağlayaram aq amma olmur. Gözlərim qupqurudu sadəcə başım ağrayır düşüncələrdən. Fikirlərdən uzaqlaşım deyə sevmədiyim növ yeməkləri hazırlayıram. Şirni hazırlayıram ki şirniyə nifrət edirəm aq. Yeyirəm sonunda da qusuram sonra yenə yeyirəm həmin şirnini. Beynimi yuyub təmizləmək istəyirəm. Bunu yazarkən belə içimdən "nəsə eləməliyəm" deyirəm. Çox göt vəziyyətdi. Bir yerdən də özümə "sən hər şeyi böyüdürsən. Normalsan sadəcə dramatik davranırsan" deyirəm. Ona inanmağa çalışıram amma alınmır deyəsən. Normalam bəlkə də. Sadəcə belə düşünənin sadəcə mən olub olmadığımı görmək üçün yazdım bura