(youtube: 
)
bilmirəm bəlkədə başqa cür olardı. Yaxın 2 ildə çox insanlar tanıdım. hərdən fikirləşirəm ki, məlumdur ki, həyatımıza girən insanlar(dost/tanış)azda olsa bizim həyatımıza təsir edir pis yaxşı, onları tanımasaydım necə olardı . Əslində məncə bunu fikirləşmək absurddu bir tərəfdən, çünki həyatımıza gələn insanları biz seçmirik ,bəlkədə seçirik bilmirəm. )Olduğum yerə aid eləmirəm özümü sözlük, artıq reallıqları qəbullanıram deyəsən. Bütün gün ağzımı açıb bir kəlmə demək belə istəmirəm artıq, nəsə qaçmaq istəyirəm, uzaqlaşmaq, yox olub heç kimin gözünə görünmək istəmirəm, tükənmiş kimi hiss edirəm , içim içimi yeyir, beynimin içindəki səs ancaq deyir:
- filankəs, niyə hər şey geriyə gedir ? Niyə nəsə eləməyə çalışmırsan? Sən axı belə deyildin? Nədir axı bu?
Nə bu suallara cavab tapa bilirəm, nə də sualları cavablandırmağa çalışmaq. Hərdən hərəkətlərimi, davranışımı təhlil edirəm binevi özünü qıraqdan izləmək kimi, həyatda ən sevmədiyim şeyi özüm edirəm deyəsən, xaricimlə daxilim eyni deyil, heç sevmirəm saxta davranan insanları, amma deyəsən, sözlük, məcburuq belə davranmağa bunu başa düşdüm yaxınlarda.
Vecimə almaq istəmirəm heçnəyi, əvvəllər özüm üçün takılan birisi idim, indi çox şeyi vecimə alıram.
Məni tanıyan adamlar çox güclü xarakterə malik olduğumu deyirlər, içimdə deyirəm sözlükdəki yazdıqlarımı oxusaz eynayi dersiniz bana -* , nəysə bu yenə yaxşıdıki insanlar mutlu olduğumu düşünür.
Yaxınlarda birisi acımasız olmaq lazımdı demişdi mənə həyatda yer tapmaq üçün, bu da vecsizliyin bir qoludu elə əslində. Acımasız ola bilmərəm, çünki hər gördüyüm adama yardım edən tiplərdənəm, xoş münasibət quranlardanam, insanlara kömək etməyi sevənlərdənəm. necə sonlardım bilmirəm Nəysə sözlük yaxşıki varsan, maçı