18. Kimisinin xəyalı, kimisinin də qorxulu yuxusu.
Mənə görə özgüvəni aşağı salan faktorlar arasında ən başda gələnidir. Hər zaman kökəlmək ehtiyacı duymaqdır. Camaatın mənasız suallarına tuş gəlməkdir. insanların müxtəlif məsləhətlərinə qulaq asmağa məcbur qalmaqdı. Həyatında doldurulması gərəkən bir boşluğu hiss etməkdi. istədiyinn şeyi istədiyin zaman və istədiyin qədər yeyə bilmək. istənilən dar yerdən sıvışıb keçə bilmək.

Özümü bildim biləli arıqam. Uşaqlıqda arıqlıq haqqında bircə dəfə də düşünməmişəm. Artıq dərəcədə də aktiv idim. Səhər yeməyinin üstündə gecə saat 10'a qədər qaçırdım. Mədəm az yeməyə, çox hərəkət etməyə öyrəşmişdi. Bu belə də davam etdi. uşaq vaxtından anam min dənə qurd həkiminə aparıb məni. Yoxlanışda bir bok çıxmayıb. Metabolizmam belədir deyib keçişdirmişik bu günə qədər. Amma, artıq bir az kilo almağa ehtiyac duyuram. Özümü belə qəbul edə bilsəydim nə xoş mənə. Amma, nə qədər çalışıram olmur. Bəzən heç tınlamasam da, hərdən niyə arığam deyib depresiyaya düşdüyüm də olur. Bilirəm çox mənasızdı.

Biri deyir idman elə kökələcəksən, biri deyir siqareti tərgit, biri də deyir gündə 5 dəfə yemək ye kilo alacaqsan. Əslində idman etmək ən məntiqlisidir amma, idman etməyi heç cürə sevməmişəm. idman zallarında qarınlarını əridib, fit olmaq istəyən dayılar qarınlarını mənə verə bilsəydilər lap zor olardı-*
edit: Hazırda da yemək yeyirəm. Sərçə kimi yeməyin üstünə qonub biraz yedikdəm sonra çəkiləcəyəm. 1 saatdan sonra da yeməyə yemək axtaracağam.
(bax: sərçə olmağın mənfi tərəfləri )