10. Həyatını əqidəsinə həsr edən xaşxaşilərin başçısı, ismaili təriqətinin rəhbərlərindən biri. Elə buna görə ömrünün əksər hissəsində yalnızlıq çəkmişdir.

Ən qüdrətli şahların belə onları əyləndirən, nəfəskəsici abu-havanı yumşaldan təlxəkləri olurdu. Ancaq bu adam öz qalasına, öz otağına, öz dünyasına qapanmışdı. Bütün hökmdarları qorxuya salmasına baxmayaraq Həsən həyatının böyük bir hissəsində Ələmut qalasından çölə çıxmayıb. Ələmut qalası o tərəfə öz otağından belə nadir hallarda çıxırdı. Həsənin öz tarixçilərinin yazdığına görə o, ömrünün son 30 ilində iki dəfə otağından çölə çıxıb, onun da ikisi eyvana çıxmaq üçün idi.

Amma yenə də bu yalnızlıq onun ürəyini sıxırdı. Söhbət etməyə belə bir yoldaşı yox idi. Ətrafında əmrə tabe Ələmut qalasının sakinlərindən və sanki onu görəndə tilsimlənmiş möminlərdən başqa heç kim yox idi.

Ələmut qalasına gəlməmişdən əvvəl tanıdığı adamlar arasında dost kimi olmasa da, söhbət edə biləcəyi yeganə insan Ömər Xəyyam idi. Əvvəl yaxın dost olsalar da, daha sonra Həsənin xaşxaşi təriqətini yaratması və etdiyi suiqəsdlərdən birinin də Ömərin yaxın dostu olan vəzir Nizamülmülkə qarşı olması onların arasını xeyli açmışdı. Hələ deyilənə görə, Ömərin Həsənə cavanlığında dediyi “bu insanlar cənnət üçün yaşayırlar, onlara cənnət verə bilsən, istədiyin hər şeyi etməyə razı olarlar.” sözləri Həsənə xaşxaşilər təriqətini yaratmaqda istiqamət vermişdir.

Həsənin yalnızlıq çəkdiyi illərdə Ömərə yazdığı məktubda da tək qalmağın ona nə qədər təsir etməyini sezmək olar:
“Qaçaq kimi yaşamaq yerinə niyə Ələmuta gəlmirsən? Sənin kimi mən də zülmə məruz qalmışdım, ancaq indi özüm zülm verirəm. Burada səni qoruyarlar, qayğına qalarlar, hörmət-izzət sahibi olarsan. Yer üzünün bütün əmirləri toplansa, saçının bir telinə belə toxuna bilməz. Geniş bir kitabxanam var. Topladığım ən nadir əsərləri oxuya, yazılarını yaza bilərsən. Burada rahatlığa qovuşa bilərsən.”

Ömər məktubu alır və Həsənin təklifini, təbii ki, geri çevirir. Həsən də buna qarşılıq, Ömərin köməkçisinə suiqəsd təşkil edir. Bununla da Həsən xarici dünya ilə tamamilə əlaqəni kəsir, sadəcə əqidəsinə arxanalaraq qapalı həyatında yaşamağa davam edir.