8. həddindən artıq qınanılası cəhəti olsa belə, nifrət edilib, yandırılacaq qədər "lut qövmü" olmadıqlarını düşündüyüm millətdir. burada söhbət bizim ölkəmizdə yaşayanlardan gedir.

azərbaycandakı ən böyük problemlərdən biri millətin özünü saldığı(ya da salındığı) və içindən çıxmağa çalışmadığı(çalışmamaması öz günahı olduğu üçün, elə özləri özlərini salıblar demək olar) "başıqapazlılıq" vəziyyətidir. hər millətdə rast gəlinmir belə bezpantov özəlliklərə, amma bu qınanılası qədər, bir qədər də daha geniş müzakirə olunası mövhumdur. burda mənim nəzərdə tutduğum "ala bizim millət yatıre ancaq, başlarını aşağı salıblar ancaq öz işinə baxsınlar başqa da bir pox deyillər" və s. kimi sözlərdir.

məsələ burasındadır ki, hansısa bir diktatura qarşısında ayağa qalxmış toplumlarda məsələn ölkədə 10 milyon əhali varsa, bunun 4 milyonu hökümətə qarşı bir şeylər edib, ölkəni dəyişdirməyə nail olur. bəs geridə qalan 6 milyon nə edir? 40 faiz insan öz canını, bir şeylərini ortaya qoyaraq savaşır, geri qalan 60 faizə isə heç maraqlı belə deyil, həmçinin ölkədə bir şeylərin dəyişməsinin onlara dəxli belə yoxdur. məsələn kənddə meyvə yığıb satan bir adama iqtidarın qoyduğu (atıram) "bundan sonra heç kim ölkə başçısını tənqid edə bilməz" qərarı nə dərəcədə təsir edəcək? heç qədər. çünki bu ona maraqlı deyil. hətta onun belə bir tənqid haqqının olması, olmaması onun həyatında heç nəyi dəyişdirmir.

azərbaycanda isə mən düşünürəm ki, vəziyyət bir az fərqlidir. yuxarıda dediyim 6 milyonluq "heç bir şeyin onlara dəxli olmadığı kəsim" bizim ölkədə 10 milyon əhalinin 9 milyonunu əhatə edir. geri qalan 1 milyon isə hökümət və yaptroll dəstəsidir. qalan 9 milyon apolitik insanın nə vecinədir, bununla bərabər iqtidara nəsə olub olmaması onların işinə heç bir təsir etmir. çünki ölkənin böyük bir hissəsi kəndli, rayonlu al-verçi, fermerlərdir. qalan hissəsi isə qarışıq və ordu, polis kimi iqtidarın sütunları. lap bu da etsin 1 milyon.

əldə qaldı 8 milyon. bax dediyim odur ki, digər ölkədə apolitik əhali ölkənin 60 faizi idisə, burada ölkənin 80 faizidir. bunun da həlli cəmiyyətin tənqidi, nə bilim tədbirlər zırt-pırt deyil. hər nəysə belə ki, o haqda artıq çox şey deyə bilmərəm, lakin bir şeylər etmək lazımdır. sadəcə edə bilmirik, çünki etmək istəyən yoxdur, etməyə səbəb yoxdur. sənin, mənim kimi düşünənlərin sayı yuxarıdakı 80 faizin içindən ayırsaq heç bəlkə də yarım milyonun yanından belə keçməz. ona görə, yaşamaq üçün ən bərbad ölkələrdən biri olmasının yanında, ağlı olan buradan çıxıb gedərdi(əgər həqiqətən insan kimi yaşamaq istəyirsə, onsuz da ortalama üstü maaşla o 8 milyonun içində çox rahat şəkildə yaşamaq olar bu ölkədə). nə bilim ala, bu gün də buna bir siqaret yandıraq

(baxma: abi alıcan eline lapatkayı, gürcistanın altından karadenize kadar tünel kazıp gitcen ordan da gemiyle akdenize ulaşırsan yaşadın)