179. Aprelin parlaq soyuq bir günü idi və saatlar on üçü vururdu. Uinston Smit iyrənc küləkdən qurtulmaq üçün çənəsini sinəsinə sıxıb, cəld Zəfər Köşkünün şüşə qapılarından sürüşdü, baxmayaraq ki, onunla birlikdə içəri girən qumlu toz burulğanının qarşısını almaq üçün kifayət qədər tez deyildi.