44. 2 il keçib və mən hər şeyi sınamışam, sınayıram psixi dərmanlara üz tutmamaq üçün.

Düşünürəm ki, psixi dərmanlarla sağalmaq problemi süpürüb xalçanın altına yığmaq kimi bir şey olacaq.
Mən istəyirəm ki, məni ağrıdan şeyləri bir-bir yaşayım, əzabdırsa, çəkim, ağlamaqdırsa, qəşəng-qəşəng ağlayım və bitsin. Təki canımdan əl çəksin hamısı.

Bu dəfə vitaminləri sınayacam. Fiziki sağlam olmadıqca psixoterapiyalardan müsbət nəticə əldə etmə səviyyəmiz aşağı düşür. Bəli, depressiv havaların səbəbi yuxusuzluq, qeyri-düzgün qidalanma və s. ola bilir.

2-3 aydır mənə gəliblər yenə. Hər səhər qaytarıram demək olar. Boz havalarda gəzirəm və ətrafdan təcrid olunmuş kimi hiss edirəm çox vaxt. Kimsə nəsə izah edir, başa düşmürəm zad. Həm də çox yorğunam. Bəlkə ona görə.
Nəysə ki, dostumla vəziyyətimiz eyni imiş, o vitaminlərə başlayandan həll olub. indi mən də psixiatra görünməmək üçün dirənirəm, bir az da vitamin sınayacam görüm nə olur. Psixoloji vəziyyətimə təsir etməsə də, immumitetimə edəcək. Ona görə rahatam.

Vəziyyətimin dərman müalicəsinə ehtiyacı olduğunu da düşünmürəm. Hər etapı şüurlu şəkildə keçə bilirəm. Hər şeyin fərqindəyəm. Nədənsə qaçmağım gəlmir. Beynimi sakitləşdirmək istəmirəm dərmanlarla. Doğrudan lap lap dibə dəyib qayıtmaq istəyirəm.

Amma bilmirəm ki, mənim dibim haralardadır, nə qədərdir? Necə edim ki, tez çatım və tez həll olsun? Necə yaşayım ki, bir də gəlməsin?

O gün də təxmini belə suallar verirdim özümə. Hətta deyirdim ki, mariya, yol tap və bu yasdan tez çıx. Vaxtın itir.
Sonra yadıma düşdü keçdiyim periodun vaxt itkisi deyil də, sağlam və yaşanmalı olan bir dövr olduğunu. Onda sakitləşdim.

Mən heç yerə tələsmirəm.
Həm də kədərlə doğulduğumu qəbullanmışam. Onunla barışıb bir yerdə yaşayacağımızı da qəbullansam yaxşı olar.

Xoşbəxtlik və kədər bir-birini əvəz edir, düzdür. Amma mənim həyat fonumda kədər daimidir. Olsun.