108.
həyatdan dərs çıxarmaq falan deyəndə adam özün bir pox sanır ki, nə böyük pox oldun ki sən həyatdan dərs çıxarırsan uje. ama yox, geriyə baxanda görürsən, həyat da öyrənmə metodumuz fizikada olduğu kimi trial-errordur. yəni səhv elə, o səhvdən dərs çıxar, o səhvi bir də eləmə. mənim də əslində elədə ağıllı öyrənən başım yoxdu, amma biz də boş durmayıb bəzi dərslər çıxardıq həyatdan. amma həyatda öyrəndiyim ən böyük iki dərs odu ki: 1) insanlar qalıcı deyil - dost, sevgi münasibəti, ailə, və s və s.
2) nədənsə ötrü darıxmaq hissi ən götverən hissdir: bu da sevgili üçün, dost üçün, vəfat edən biri üçün, keçmiş günlər üçün ola bilər və s və s.
indi pis bir şey oduki siz insanlara tez bağlanan birisizsə, və ya emosional/romantik birisizsə işlər sizin üçün 2 qat çətin olur. darıxmaq hissi alır sizi götürür, çırpır, yerdən-yerə vurur falan, osturmusan onsuzda. bir də əlindəki işin qıraqda qalın sən 30 dəqiqədi zone-out olmusan. nəsə düşünürsən? yox heçnə, amma bayaqdan kitabın eyni səhifəsindəsən. içində o buruqluq hissi olur, aman yarabbim, o nə mədə ağrısıdı, çox qəribədi. özünə evin içində yer edə bilmirsən, mütləq bayıra çıxmalısan, həyətdə bir siqaret çəkməlisən. mama da deyir yenə dəli oldu bu. amma bu sırada da tam olaraq nə hiss etdiyini bilmirsən. adına darıxmaq deyirsən, amma tam olaraq nəyə, kimə orası müəmmadı. entrini tezdən oxuyanda nəsə cringe özlü sözümüzün çatışmadığına fikir verdim. ona görə də, bu entrimi burda özlü sözlə yekunlaşdırıram, entrinin ardını silməyəcəm:
"bazen insan öyle bir özlenir ki... özlenen bilse, yokluğundan utanır."
aziz nesin deyibmiş.

bu insanların daimi olmamasını da öz insan münasibətlərimə baxıb deyirəm. hər il fərqli insanlarla keçirdirəm deyəsən. aq sentyabrdan-sentyabra reset atıram elə bil ətrafıma. aq keçən il yeməyimiz içməyimiz ayrı getməyən uşaq 2 aydan çoxdu bakıdadır. ama 2 ayda 2 dəfə görüşdük elə. dəyişmişik? yox, ama araya məsafə və zaman girdisə fse osturdu hər şey. uzaqlıq başlayır və s və ilaxır. ala bu adamla mənim yeyib içməyim ayrı getmirdiye, ikimizin dava getdiyi belə olub çox absurd səbəbdən.

bu arada burda heç kimi qınamıram, çünki o da çox güman fikirləşir ki, onu qozlamıram. yəqin ki, hə qozlamıram hə. prosta axırda mənə qalan yenə də o insanlar üçün, o vaxtlar üçün darıxmaq olur.


elə şeylər var idiki, mən ancaq bəzi adamların yanında elə oluramda, tam özüm olduğum kimi yəni. ən gijdillaq halımla yəni. biri dostumdu, hansıkı artıq 6 il olacaq ki dostumdu, yaxşıki tanımışam onu. mən indi düşünürəm ki, bəlkə sən yaxın birini itirsən özündən bir parça, özünün onların yanındakı halını itirmiş olduğun üçün darıxırsan ???? bləə sikəcəm hara üzünü çevirsən insan eqosu zaten. ama mən bunu hardansa eşitmiş ya da oxumuşame amq 100 faiz. bunu düşünəcək qədər kapasitem yoxdu.

bu entrini qurtarmağa da axotum yoxdu. başa qoyacam hey you falan onu qulaq asaraq oxusaz bəlkə maraqlı entri olar. bəlkədə sabah cringedən əsə-əsə sildim bu entrini. adios amigos.
(baxma: flow of thoughts)