302. ***şəhidlər*

Qələmin qüdrəti çatmaz yazmağa,
Ağ saçlı Ananın, ahın, fəryadın.
Gözlərim yumulur, açılmır daha,
Görsənir gözümə ağlayan qadın.

Dikilib qarşısına, övlad həsrəti,
Çəkərək ah-nalə ağlayırdı o.
Bəlkə də övladı heç gəlməyəcək.
Yaralı qəlbini, dağlaýırdı o.


Qəlblər yanaraq, közə dönübdü
Bir vaxt körpə həsrəti ilə döyünürdülər.
Körpələr böyüyüb bir əskər olub,
Bir vaxtı böyümək üçün öyünürdülər.

Torpağın üstündə qurulub cənnət,
Analar cənnətin, mələkləridi.
Hər ana cənnətə bəxş edib sərvət,
O sərvət, Vətənin Şəhidləridi.

Çox ana qalıbdı, övlada həsrət,
Övladın qoxusunu duymayacaqdır,
Övladı torpaqda yatıbdır deyə,
Döyünən ürəyi vurmayacaqdır.

Vətənin uğrunda candan keçməyə,
Neçə qəhrəman övladlar gedir.
Anacan ağlama, ağlama daha.
Zəfəri qazanmış övladın gəlir.

Vətən Anadır, Anada Vətən.
Anının Əlindən tutmuşuq deyə,
Vətənin əlini baraxmayarıq.
Şəhidlər sizləri unutmayarıq.