13. yalnız olmaq, qürbətçilik çəkmək. həmvətənlərimin olmadığı, türkcə rusca bilən insanların yox dərəcəsində olduğu bir yerdəyəm. təzə gəlmişəm deyə yerli dili də yaxşı danışa bilmirəm hələ. yerlilərdən tanışlarım çox olsa da münasibətimiz iki mehriban mədəni insan münasibətindən o tərəfə keçmiyib. lətifə danışıb gülünəsi, bəyəndiyin mahnıya qulaq asdırası heç kimim yoxdu burda. yanımda dərdli vaxtımda "dərdini sikim" deyən mən dünyanın ədalətini söyəndə mənə qoşulan dostlarım yoxdu. içini sikim dil bilgim düzəlsəydi manita zad da düzəldərdik bəlkə. çözüm bir facebook`du bir də sözlük. facebook`da da istədiyim kimi səmimi ola bilmirəm. əsas sözlüyə bağlanmışam. beynimdə uzun-uzun fikirlər gedir. danışmağa adam tapmıram gəlib sözlüyə yazıram. yaxşı cəhəti odu ki, düşünməyə çox vaxtım var. pis cəhəti odu ki, düşünməyə ifrat dərəcədə çox vaxtım var. bekaram necə deyərlər. çoxdandı düşündüyüm mövzular var. məsələn yazdıqlarımı görənlər "bu gijdıllaq da çox takır bu şeylərə" deyə bilər. o yazıları normalda dost tanışla müzakirə eliyib nöqtəsini qoyardım. ola bilər onlardan qınaq alıb fikrimi dəyişdirərdim. və heçvaxt bütün bunları sözlüyə yazacaq hövsələyə sahib olacağımı ağlıma da gətirməzdim. amma indi yazmaqdan başqa çarəm yoxdu. düzünü deyim xoşuma da gəlməyə başlayır.