12. Deməli, o vaxtı birinci dəfədi akademiyadayam(bax: dtx)

. içəridəki muzeyi gəzəsiyik, ora ilə tanış edəcəklər (publik muzey deyil, çaşıb gedib-eləməyin). Mənə də evdən tapşırıblar ki, orada diqqətli olum, pilləkənləri sayım, pəncərələrə baxım, içəridə olan tablolara, divarlara - bir sözlə hər şeyə diqqət edim: "muzey bəhanədi, hər şeyi yoxlaya bilərlər".

Gəldik akademiyaya, içəridə bir qadın mayor qarşıladı bizi, o rəhbərlik edəcəkdi. "tecrübe işte", dedikləri kimi də oldu. Bir az gəzmişdik ki, təhlükəsizlikdən və s. söhbət düşdü, qayıdıb tipik sual olaraq pilləkənlərin sayın soruşdu, qayıdıb dedim. Sonra bir az keçdi, heydər əliyevin kqbdə işlədiyi vaxtı olan kabinetinə girdik, xidməti fəaliyyətindən və s çoxlu-çoxlu danışdı. Məlum, bəyənsən də, bəyənməsən də, adamın həm şəxsi, həm xidməti fəaliyyətini bilən biri qəbul edər ki, dəhşət ağıllı, əzmkar kişi olub. Nəsə, içəridə hər şeyə radar kimi diqqət edib, bütün danışdıqlarını əzbərləyirdim. Otaqdan çıxdıq, qayıtdı ki, "heydər əliyevin masasında neçə telefon vardı?", dedim "x". Dedi "bəs neçə saat vardı və saatlarda saat neçə idi?". Sayın bilirdim, saata diqqət eləmişdim deyə qaldı içimdə. Bir az sonra da ölkə tarixindən nəsə söz düşəndə soruşdu ki, "heydər əliyevin otağındakı o yekə xəritədə azərbaycanın sərhədləri hardan-hara kimi göstərilmişdi?", ardınca da "o xəritədə hansı şəhər xüsusilə işarələnmişdi?", bunları da bildim. day burada deməyim o şəhərin adını, ikinci dəfə zibili çıxmasın işin. ikinci dəfə dedim, çünki birinci dəfəni oxumaq üzrəsiz.

Sonrasında girdik Növbəti zala, uşaqlığından, ailəsindən, ilkin gənclik illərindən olan fotoları göstərib məlumat verdi, sonra qayıtdı ki, "kiminsə nəsə sualı var?". Mən qoçaq qayıdaram ki, "mənim var", dalınca da sualımı verdim ki, "siz dediniz heydər əliyev xüsusi xidmət orqanlarına 20 yaşında qəbul olub, halbuki 1943 yox, 41-ci ildə başlamışdı fəaliyyətə, yəni 18 yaşında". Ala bunu demişdim ki, qadın diqqətlə gözümün içinə baxdı, ürəyimdə dedim "mən ölüm poxu çıxdı". Mən də birdən-ikiyə maraqlanmamışam, yaş da 17, hələ təzə-təzə temaları bilməyə başlamışam. hardan bilim e ki, yuxarı vəzifəli şəxs qatığa qara desə, "oldu" deməlisən, sorğu-sual eləmək nədi?! Özü də gör kimə, harada və nə sual?!". 2-3 saniyə sonra Qadın üzün çevirib digərlərinə qayıtdı ki "başqa sualınız yoxdursa, keçək digər zala". Blyaa, orda artıq ürəyimdə dedim "gül kimi yaxşı gəlmişdik, altın bərk vurduq". Bildiyin dizlərim boşaldı aq. O ana qədər xəyallar qururdum ki, 4 il akademiyaya ayaq döymək nədi e, burdan çıxan kimi birbaşa çiyinlərimə paqonu taxıb deyəcəklər "helalsin, yarın gel ekipte işe başla", indi uje deyirdim ki "sən allah bircə burdan sağ-salamat çıxım, başqa heç nə istəmirəm". xd

Şükür, sağ-salamat qayıtdım evə. indi evdəkilər soruşur ki, "necə oldu?", dönüb deyə bilmədim ki, "bərk quş buraxmışam, gecə basıb aparmasalar böyük şeydi". Növbəti günlərdə bildiyin paranoyaklaşmışdım ətağa, diqqətlə insanların üzünə baxır, ətrafda kiminsə ya hansı maşının izləyib-izləmədiyinə göz qoyurdum.

Nəsə, belə. Həyatımda elədiyim ən böyük umbaylıqlardan biridi bu. indiki ağlımla fikirləşəndə deyirəm ki, həqiqətən də cahil cəsarətidi, indi başımı kəssələr deməzdim aq. atası xidmətdə olan dostlarıma bu temanı danışanda o dəqiqə deyirlər ki, "gijdıllağsan ala, orda elə sual verərlər heç?!". Uşaq ağlıdır da, 17 yaş, təcrübəsizlik... Bu da böyle bi anımdır işte.