588. zəmin farsca tarla deməkdi. bir şeyə zəmin yaratmaq, yəni ola biləcək hadisə(lərə) ön hazırlıq mənasında. her toxum yaxşı olmadığı kimi, hər zəmin yaradılan hadisə də həmişə yaxşı olmur.
xiyar və xeyir ərəbcədən eyni kökdəndi. çünki xiyarın bir toxumunu əkirsən, içindən saysız hesabsız toxumlu tərəvəz əmələ gəlir.
vicdan ( vijjjdaan) isə ərəb dilində vəcədə sözündəndir; axtarmaq, tapmaq mənasını verir. yəni içindəki allahı, dini tapmaq anlamında. "ayəəə, vijjjdansııssss" deyəndə elə dinsiz, allahsız nəzərdə tutulur.
ağıl sözü is dəvələri uzağa qaçmasın deyə bir birinə bağlayan ipə/zəncirə deyirlər. yəni ağıl insana, dəvə kimi nəfsini cilovlamaq üçün lazımdı. bu arada nəfs elə ərəbcə öz demədir ( ing: self) dilimizdəki xudbin farscadan keçib, eqoist deməkdi, yəni bencil.
hüsn, hüseyn, həsən eyni kökdəndi, gözəl, qəşəng mənasına gəlir. məs, hüsnü- xətt, məktəbdə dərslik gözəl xətt/yazı üçün. hüsnü-rəğbət, yaxşı, xoş rəğbət, hüsnü-zənn, yaxşı fikir. zənn fikir, güman. (bax: hüsnü mübarək )

yəqin isə əminlik bildirir. dilimizdə çox vaxt günahla səhv salınır. güman ehtimaldır, yəqin isə yəqinlik, əminlik mənasında. bir şeyə yəqininiz varsa, deməli əminsiz. amma çox adam bu sözü dəxlisiz yerə səhv işlədir.
sər farsca baş deməkdi, köhnə kənd toylarındakı məclisi aparan, aranı qizisdirib, hamini oynadan adama sərpayi deyir(di)lər. sərgüzəşt, sər-baş, güzəşt-gözeştən-yaşamaq, başından keçmək mənasında= başından keçənlər. keçənə güzəşt deyərlər atalar sözündəki güzəşt kredit mənasında yox, "oldu, keçdi" mənasında işlədilir.
ab farscada su olduğundan gülab ( ölü yerində ələ vurulan qızılgül iyi verən milli odikalon) gül suyu. abır= abi ruyi= üz suyu, hörmət, şərəf mənasında. Türkçədəki "üzünun suyu hürmetine, abiğğğğ" sözü.