17. sevginin, münasibətin itib yox olcağından qorxmaqdan başqa bir şey deyildir. uzaqdan sevmək, mümkün olmayanı sevmək hər zaman məqbul görünmüşdür mənə ki, bu sevgiləri istədiyin uca bağlamaq olur. psixoloji yöndə nə qədər xeyirlidir, xeyirdən danışmaq çətindir. yaşadağım müddətcə ümidlərim ölməz, bir budaqdan digərinə atlanacaq gücüm də yoxdur, gözləməkdən başqa çarə yoxdur elədir ki. sevgi münasibətlərinə girməkdən qorxmaq, heç vaxt minmədiyin atraksiyona minmək kimidir. minəndən sonra həyəcanını yaşayırsan, atraksiyon yavaşlayanda çatır sənə ki, bu nəydi ala mən qabaqcadan həyəcanlanırmışam. həm də maraq ölür, bir də minmək istəmirsən. əsas odu ki, qorxunu yenə bildin. ama o həyəcanın həsrəti ilə bir ömür yaşamaq da vardır.

bir başqa səbəb də, daha öncə tanış olmadığın məsuliyyət altına girməkdir. yük kimi gəlir adama. bir insanla eyni yola əl ələ çıxırsansa deməli, bacardığın qədər anlayışlı olasan. anlayışla bərabər münasibət daxilində öz vəzifələrin yaranır. onlara sədaqətli olmalısan zart zurt. nə çətin şeylərdi ala? bir tərəfdən də deyirsən; nə olar olar e blə məsələyə, qoy partdasın. bizə bunları düşündürən, zəmanə və civilər utansın.

Ömrünün axrına qədər darıxdığı adamı gözlədi. haqqında şeirlər, kitablar, bəstələr yaratdı. bütün yaradıcılığını ona mə həsr etdi? belə bir məcburiyyəti yox idi. ondan bunu gözləyən də yox idi. sevgi münasibətlərindən qorxma səbəblərinin başında da məcburiyyət dayanır. təəssüf ki, fikir və düşüncələrimizə yetərincə hörmət etmirik.