5. evim məktəbin yanında olduğu üçün, uniyə gedərkən demək olar ki, hər gün etdiyim hərəkət. ümumiyyətlə hər dəfə harasa köçəndə məktəb dəyişdirdiyim üçün 3 məktəbdə oxumuşam. bəzi valideynlər var ki, 2-3 il gözləyir ki, uşağı məktəbi bitirsin, ondan sonra köçsünlər. amma bizimkilərin elə bir şey qozuna deyil ki, uşaq adaptasiya problemi yaşayacaq ya yox. amma yaxşı ki, yaşamadım da. məktəblə bağlı xatirələr əsasən son 2 məktəbimlə olub. 1-ci məktəbim fetö-ə görə bağlanmışdı -*. amma 2 ci məktəbimlə o qədər də çox haşır neşir olmamışam. əlbəttəki gözəl xatirələr, mırt hadisələr olub, amma niyəsə o məktəbə baxanda heç bir hiss keçirmirəm. amma yenədə yolda hansı müəllimimi görsəm hal-əhval tuturam. hələ 1 dəfə 4-5 il əvvəl, haradasa o məktəbdən 2-3 il olardı ki çıxmışdım, yay vaxtı məktəbin həyərində gəzərkən tarix müəlliməmi gördüm. ilk başlar tarixlə çox aram olmasa da, tarixi mənə sevdirən şəxs həmin müəllimə olmuşdu. hə heç nə, görüşdük elədik, cart curt, məni göndərdi "nənəmin təndiri"-dən 2 dənə peraşki almağa -*. mən də başqa yerə tələsirdim, amma getdim aldım, düşündüm ki, bir daha harada görəcəyəm ki (ta birdə harda görəjəmkın) o müəlliməni. həqiqətən də o vaxtdan bəri görmürəm. ümid edirəm peraşkidən zəhərlənməyib yayın cırhacırında -*. indi də balaca əmimuşaqları o məktəbdə oxuyur. jose mourinho demiş "this is legacy" -*.

indi isə gələk hər gün qabağından keçdiyim son məktəbimə (8-11 ci siniflər orada oxumuşdum).
digərlərinin əksinə olaraq hər dəfə bu məktəbin qabağından keçəndə içimdə qəribə bir hiss olur, ürəyimdə "vay be" deyirəm. bu məktəbdə o sözü dedirdəcək nəsə var.
uşaqların yarıdan çoxu 10-cu sinifdən çıxıb hazırlığa gedir. hətta indiki uşaqlar heç 9-cu sinifə də düzəməlli getmirlər. amma mənim yadıma gəlir, biz 9-cu sinifdə 30 uşaq oxuyurduq(8-ci sinifdə sinifə gələndə 37 nəfər var idi -*) və hər gün hazırlıqlara rəğmən demək olar ki, hamı gəlirdi və hər gün çox maraqlı keçirdi, ortam zor idi. ailəm məni 10-cu sinifdən çıxardıb adımı başqa məktəbə yazdırmaq istəsə də mən istəmədim. düşündüm ki, məktəb həyatı cəmi 1 dəfə yaşanılır. ona görə də gərək o təcrübəni axıra kimi yaşayım. gedib imtahanda biraz çox bal yığacam deyə mən o temaları qoyub gedə bilməzdim -*. bizim sinifin demək olar ki, yarısı çıxdı məktəbdən. sonra karantin zad düşdü ancaq 11-ci sinifdə məktəbə gedə bildim. oyble çox zor idi. hələ bizim direktorun(indi də sorğu keçirsəniz, uşaqların yarısı söyər, yarısı da gözəl insan idi deyər -*) da son ili idi deyə bizə çox sərbəstlik vermişdi. hamı nə istəsə geyinib gəlirdi məktəbə. arada zavuç zad gəlib danlasalar da, bilirdilər ki bizə söz çatmır. ksq ya da bsq vaxtı bütün uşaqlar məcbur gəlməli olurdu deyə sinifdə bazdıq olurdu. necə deyim, elə bil komedixana olurdu, hamının etdiyi şeylər gülməli olmasa da, ən azından hamı nəsə etməyə çalışırdı və gülməkdən, əylənməkdən az qala ksq yaza bilmirdik. nəysə yəni digər məktəblərə/siniflərə nəzərən çox əyləncəli dərs olurdu. arada olurdu 22 nəfərdən heç kim getmirdi 1 uşaq bambılı kimi gedirdi (1 dəfə mən də elə getmişdim -*), arada da demək olar ki hamısı gəlirdi və kayf olurdu. 11-ci siniflə bağlı demək olar ki pis xatirəm olmayıb( ultra miliyyətçi tarix müəlliməmizə "bizim tarix kitabı səhvdir" deməkdən başqa. götürdü qiymətimi 4 elədi, amma o vaxtda qozuma deyildi indi də deyil, əyləncəli bir xatirə kimi getdi yaddaşa)

hər nəysə, söz çox uzandı. yəni yanından keçəndə müsbət duyğular bəsləyirəm(son cümlə adsızın bütöv entrysi).