yazarların üzüləndə etdikləri şeylər
əjdahalar googlladaha deyə bilmirsən "ə mən kəlləyəm bunuda eliyərəm", o kəllə işləmir, təkərə düşür. elə təkər ki, düşüncələri dondurur.
sakitcə oturursan. mahnını açdın təsadüf xatirəsi olana düşüb. eşşəyim öldü.
rast ki, bu dəfə hamısınan ən top da bir üzüntü keçirmisənsə, yığıb bir dəfəlik dərd çəkməyə başlıyırsan, beynindəki 10 dənə fərqli səs o dinlədiyin mahnının səsini kəsir sonra da sən heç fərqində olmadan mahnı bitir, dümdüz divara baxanda evdən bir səs yüksəlir: "gəl qabları yu", içində "eee dərdimizi də rahatca çəkə bilmirik e" deyə protest edən səslə də başa çıxıb başlıyırsan qabları yumağa.
sınıq stəkan.
su səsi beynindəki zır-zırların səsinə o qədər oxşuyur ki, fikirli halda əlivi kəsirsən olur bu da bəhanə. ağla indi.
bütün məsələni kənara atsaq o kəsiyə bir "sənin hammmıınaa" deyib keçərsən, amma içindəki üzüntünü əsəbə çevirib "ə bu pox sınıqdısa nəyə qoyursuz bura" deyib bütün günahı stəkanın üstünə atıb şüşəni ixtira eliyəninə kimi səsli-səsli söyməyə başlıyırsan, terapiya! soruşanda olsa onu da söyürsən, elə söyürsən ki, qabağındakı uspet eliyib "ə sən kimi söyürsən" də deyə bilmir.
xülasə bu max yarım saat çəkir, axır da söydüyünə də bir üzr videosu çəkirsən olur bitir.
sifarişi verən: Derek
üzv ol