11. bu gün sabah 10 il olacaq ciddi-ciddi oturub futbol izləmirəm. di gəl ki, bəzən old trafford'dakı manchester united - galatasaray və ya qarabağın son oyunu kimi bəzi oyunlar olur ki, adam oturub baxmaq istəyir. o da ki tək yox e, hansısa məkanda uşaqlarla. bunda da məğz topun dalınca qaçan qaqaşlara baxmaq deyil; o həyəcanı, göstəriləcək olan əzmi, rəqabəti, oyundakı və oturduğun məkandakı gərginliyi hiss eləmək və anı yaşamaqdı. bu dəqiqə mən özüm də oturub həmin oyunların qısa icmallarına baxanda mənasız gəlir, ancaq o anın içində olanda isə tamam başqa dünya olur və kədər, sevinc, əsəb - bütün o hissləri yaşamaq ləzzət edir.

ümumiyyətlə, idman növlərini və bunun timsalında bir çox şeyləri mənasızlaşdırmağı düzgün hesab eləmirəm. belə tiplər də yetəri qədər çoxdu. futboldan danışanda "22 nəfər topun dalınca düşüb" məntiqilə yanaşır; ufc, kikboksinq və ya hansısa döyüş növləri olanda "gij kimi durub bir-birlərini döyürlər", rally, f1-dən söz düşəndə "bu nədi e, eləcə viyuuu, fso" deyir və s.

bu tip düşüncə tərziylə yanaşanda deyil təkcə idman növləri, həyatdakı, demək olar, hər şey mənasızlaşır: "mal kimi işləyirik ki, hansısa yekəqarın milyonları qatlayıb qoysun cibinə" və s bu düşüncə(lər və qəlibləri) ilə xırdalığa getsək, onda gərək vurub özümüzü də öldürək ki, "onsuz da öləcəyik, bir müddət sonra heç kimin qozuna da olmayacaq, hər şey mənasızdır".

demirəm bunlar həqiqət deyil, məndə də uzun müddət olub bu şey. amma bu, insanın xoşbəxtliyini və həyatdan məmnunluğunu azaldan şeydir. ən azından, məndə belə idi. day durub fanatik olmaq da düzgün deyil, amma məncə, bu kimi düşüncələrdən kənara çıxıb, xırdalığına eniləndə mənasız gələn bir çox şeylərdən zövq almağı bacarmaq lazımdır. önəmli olan yaşadığımız duyğulardır. içki, siqaret, narkotik deyil ki pis vərdiş olsun; zövqdür də, hərə bir şeydən alır və yaşayır.

hə, bir də ki, bir tərəfin idmanın hansısa qolunu mənasızlaşdırdığı, o birinin də fanatik olduğu müzakirələr də (əslində, çox vaxt mübahisə olur) gərəksizdir. fikirlərini bir-birlərinə yeritməyə çalışmadıqları və sadəcə bölüşüb mövzunu bağladıqları müddətcə ikisini də doğru sayıb öz axarına buraxmaq yaxşıdır. əsas odur hərə öz tutduğu fikirlərlə başqalarına mane olmadan xoşbəxt və məmnun yaşasın.