202. stereotipləşdirilmək. ola bilər entry uzun olsun, çünki neçə vaxtdı ürəyimdə qalan mövzunu detallandıracam. vurğulayım ki, bunlar sadəcə məni narahat edib, oturub dərdini çəkmirəm -*
bir dəfə xalam demişdi ki, "daayrı-ya qıraqdan baxanda elə bilərsən tupoydu aptal sarışınlar kimi, danışdıranda görürsən dəryadı". (sarışın da deyiləm heç-* ) xalamın məndə həmişə xüsusi yeri olub deyə bu dediyi heç yadımdan çıxmır. daha pisi, oxşarını tibb fakültəsində olanda bizə dərs deyən bir cərrahdan eşitmək idi. kişi bir neçə dəqiqəlik monoloq demişdi. "indiyə qədər elə bilirdim səndə təkcə gözəllik var, ağlın da varmış. az adamda ikisi birdən olur" bu hissələr dəqiqdi, qalanı da bu civardaydı elə. 6 illik ali təhsil həyatım boyu saysız gözəl qız görmüşəm bu fakültədə, bəlkə də hamısı bu stereotipləşdirilmənin 10 qatını təcrübə edib. adriana lima olsam hə, yerim podyum olardı. məsələ burasındadır ki, hərə səni ayrı qəlibə salmağa çalışır. əvvəldən akademik backgroundumu biləndə də tərbiyəli ev qızı qəlibinə salınıram. başıaşağı tərbiyəli ev qızı -* bu ifadənin özü də müəyyən kriteriyaları tələb edir, hansıları ki müasir ailədə böyüdüyüm üçün ömrü boyu ödəməmişəm. keçən dəfə biri mənə deyir ki, sən içki içmirsən axı -* əslində 16 yaşım olandan hər məclisdə atam özü şərab süzüb badəmə.
bunlar sadəcə ən yadımda qalanlardı, əsas məsələ odur ki, yeniyetmə olanda insanların haqqımdakı bu fərziyyələrinə uymağa çalışmışam. məktəbdə həm əlaçı olub, həm də qısa yubkama və gözümə karandaş çəkdiyimə görə danlanmışam. yuxarı siniflərə doğru birini seçməli olduğumu düşünüb, universitətə girənə qədər baxımlı olmamağa qərar vermişəm. məntiqsizliyə bax. nə əlaqə axı?
bunlar kiçik şeylər kimi görünə bilər, əslindəysə həyatımızın hər dövründə insanların bizdən gözləntilərinə uymağa çalışsaq, illər sonra özümüzdən çox uzaqlaşmış olacağıq. öz istəklərinə, necə biri olmaq istədiyinə gərək yaxşı qulaq verəsən. kənardakılar qıraqdan mənim haqqımda çox az şeyi təxmin edə bilər, elə şeylər var ki ömür boyu düşünsələr ağıllarına gəlməz. ona görə sevinirəm ki, çox da gec olmadan, artıq 18-19 yaşlarımdan etibarən bütün bunların fərqinə varıb, çəkinmədən olduğum insanı olduğu kimi cəmiyyətdə göstərməyə başladım