145. Həmişə atama əsəbləşəndə istədiyim olmayanda görürəm ki atam da əsəbləşir və əsəbin kimdənsə çıxır. Çox pis oluram. Niyə beləyəm deyə vicdan əzabı çəkirəm. Həqiqətən atam bu dünyada nə istəmişəmsə edən və məni ən çox sevən insandı bu koduğumun həyatında. Bir insan həm ata həm ana necə ola bilər? Ona bir az da olsun əsəbləşməyə haqqım yoxdur. Sinəmdə elə bir düyün var ağlamaq istəsəm də eliyə bilmirəm.